شعر
دریا
قربان ولیئی
مثل لبخند صبح زیبا
اتفاقی شگرف، رؤیا بود
عین هستی- که هرکجا جاریست
منتشر در سطوح و ژرفا بود
هر شب از عرش میهمانی داشت
گرم این دست ماجراها بود
با نگاهی که می گذشت از سنگ
روبه آفاق، در تماشا بود
هر نسیمی که می گذشت از تو
زنده می کرد هرچه هرجا بود
آذرخش مهیب روشنگر
رویدادی بلند بالا بود
غم محوی میان چشمش داشت
شاید از کوچ زود زهرا بود
نام او را از آب پرسیدم
مختصر گفت؛ گفت: دریا بود...
دوست نوجوانان
سال پنجم / شماره 8 پیاپی 220 / 16 خرداد 1388
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 220صفحه 16