مجله نوجوان 141 صفحه 3

دست از سر رسانه ها بردارید قسمت ششم دست از سر رسانهها بردارید در این ادارات، بولتن سازی مهمترین فعّالیت اداری محسوب می­شود و هیچ چیزی بهاندازة بیلان کاری و جداول آماری اهمّیت ندارد. *** اگر شما روزگاری به مسؤولیت مهمی دست پیدا کردید یادتان باشد که زیادی سر و صدا کردن در رسانههای جمعی ممکن است همیشه نتیجة مثبت به همراه نداشته باشد و حضور تبلیغاتی بیش از اندازه، ممکن است خیلی سریع به ضدّ تبلیغ تبدیل شود. به قول معروف، مشک آن است که خود ببوید نه آن که رسانههای جمعی بگویند! *** امام ما که درود خداوند بر او باد، هیچگاه تمایل به جنجالهای رسانه­­ای نداشت و تنها در مواقع لزوم به مصاحبه با خبرنگاران می­پرداخت و در آن مصاحبهها هم به جای اینکه از موفّقیّتهای بزرگ خود نام ببرد به مخاطبان یادآوری می­کرد که تمام خیرات و برکات از سوی خداوند است و هر چه هست رحمت اوست. امام ما در جمع روزنامه نگاران از آنها خواست که به جای اینکه عکس او را در صفحة اوّل روزنامه بیندازند عکس یک معلم خوب یا یک کشاورز نمونه یا یک انسان موفّق را در صفحة اول بیندازند و او را به مردم معرّفی کنند. شاید راز شهرت جهانی نام امام هم در همین بود. سرمقاله حضور داشتن در رسانههای جمعی به خودی خود مسألة جذّابی است و همین جذّابیت باعث شده که ما مطبوعاتیها به این شغل، علاقمند شویم. غیر از ما مطبوعاتیها گروه دیگری هم هستند که خیلی دوست دارند در رسانههای جمعی حضور داشته باشند. در این یادداشت قصد داریم با شما دربارة این گروه دوم صحبت کنیم. *** برخی از مسؤولان کشور ما به ویژه مدیران کلان در بخشهای فرهنگی و خدمات شهری علاقه عجیبی به حضور در رسانهها دارند و هیچ چیزی به اندازة مصاحبه کردن خوشحالشان نمی­کند. البته به نوعی حق دارند. آنها مدیران زحمتکشی هستند که از صبح تا شب برای مردم وقت می­گذارند و به آنها خدمت می­کنند و حیفشان می­آید که کسی از نتیجة زحماتشان خبردار نشود. بالاخره مردم باید بدانند که مسؤولیت این حوزة مورد نظر را چه انسان والامقام و خادم و فداکاری به عهده گرفته است. هر چه باشد تبلیغات خیلی مهم است امّا حضور در رسانههای جمعی اگر بیشتر از حدّ خودش باشد کار را به اینجا می­کشاند که پس از چند ماه می­بینید آقای مدیر فداکار تمام مسؤولیتهای خویش را فراموش کرده است و تمام وقتش را به مصاحبه با این رسانه و آن روزنامه هدر می­دهد و کم کم متوجه می­شود که تعداد جلساتش با خبرنگاران از تعداد جلسات مهم اداری­اش بیشتر شده است. علاوه بر این، ادارات زیر نظر این مدیران نیز از آسیب این شیوة مدیریت در امان نمی­ماند و کارمندان هم یاد می­گیرند که در 30 روز ماه، یک روز کار کنند و در 29 روز باقیمانده به تهیّة گزارش کار از آن یک روز بپردازند.