گفتگو با ابراهیم آبادی
لا اقل بگویید دستت درد نکند
با «ابراهیم آبادی» مترجم، نمایشنامه نویس، کارگردان و بازیگر تئاتر وسینما
برای انجام مصاحبه تماس گرفتیم. وقتی مجلّه را معرفی کردیم و گفتیم که
ویژۀ نوجوانان است، مشتاقانه پذیرفت و گفت که حرفهای بسیاری برای
نوجوانان دارد. امروز در منزل ایشان هستیم تا در کنار همسرش
«ملیحه ابراهیمی»بازیگر و گریمور، حرفهایش را بشنویم.
بازیگری در کشور ما چگونه است؟ ضمن اینکه، الان سینمای ما، سینمایی شده که یک عده
متأسفانه باید بگویم متأسفم. راستش الآن سریالی نگاه آن را در انحصار خود قرار دادهاند و تعدادی را هم
میکردم که دو بازیگر اصلی آن در سریال دیگری که به دنبال خود کشیدهاند و در همۀ سریالها و فیلمها از
شب قبل دیدم هم، بازی میکردند. البته این مسئله آنها استفاده میکنند. دیگران هم نشستهاند تا نوبتشان
دیگرتعجب آور نیست و تقریباً همه، آن تعداد بازیگر شود. متأسفانه الان تعدادی از تهیه کننده ها به گیشه
خاص رامیشناسند. مثلاً یک نفر در نقش حاجی در فکر می کنند، نه به اندیشه. این برای مملکت ما خوب
فیلمی بازی کردهاست. من نمیدانم در این مملکت نیست. این سینما، مخرّب است.
حاجی دیگری وجودندارد؟ شما به عنوان کسی که سالها تجربۀ بازیگری کسب
به نظر شما، علت چیست؟ کردهاید، چه کاری میتوانید برای حل این مشکل
ببینید، تاخت و تاز جوانها، امروز در سینما و تئاتر انجام دهید؟
خیلی زیاد شده اما چه بسا این تاخت و تازهای به این گناه از من
تندی، سرانجام به کندی بینجامد، به دلیل اینکه تجربه و امثال من
در کار نیست. نیست. باید از ما
بخواهند. هیچ گاه
یک نقاش نمیرود
در خانۀ کسی را بزند
و بگوید، اجازه میدهید
اتاقتان را رنگ بزنم؟ البته
من جامعه و دولتم را دوست دارم
و هر کاری که بتوانم برایش می کنم.
من و امثال من برای این کار پول و
مسافرتهای آنچنانی نمیخواهیم. من 72
سال از خدا عمر گرفتهام و 53 سال در
سینما و تئاتر کار کردهام. شما میدانید این
یعنی چه؟ شما می دانید که ما با هزار مشکل وارد
تئاتر میشدیم و با شبی 5 ریال کار میکردیم و آخر شب هم مدیر تئاتر، گونی را دشتمان میداد تا
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 141صفحه 4