مجله نوجوان 135 صفحه 11

مرگ بر مخالف من حکومتها در گذشته سرکوب مخالفان را بهترین راه برای تضمین بقای سلطنت خود می­دانستند و دیکتاتوری، رایج­ترین شیوۀ حکومتداری بود؛ به شکلی که اگر کسی حرفی خلاف نظر پادشاه می­زد چیزی به غیر از زندان و شکنجه قسمتش نمی­شد و تا همین اواخر هم حکومتها برای ایجاد کنترل اجتماعی، از سازمانهای اطلاعاتی و امنیتی استفاده می­کردند. البته استفاده از سازمانهای امنیتی هنوز هم مرسوم است امّا سیاستمداران نوین متوجّه شدهاند که تراکم نفرت و عقدههای اجتماعی و خشم از حکومت در سینۀ مردم، اگر چه با زور پنهان می­شود امّا سرانجام به یک انفجار بزرگ خواهد انجامید، لذا آنها بیشتر به سوپاپهای اطمینان فکر می­کنند یعنی سعی می­کنند با میدان دادن به مخالفان خود و روی خوش نشان دادن به منتقدان اجتماعی و حتّی حمایت همه جانبه از آنها، از خسارات احتمالی جلوگیری کنند. امروزه «شعار مرگ برمخالف من»، جز اینکه افکار عمومی جامعه را از شما منتفّر کند کارکرد دیگری ندارد امّا اگر شما از مخالفان خود تشکّر کنید افکار عموم با شما همراه خواهد شد و مخالفت مخالفان نیز چندان بر اهداف شما تأثیر گذار نخواهد بود. حالا با این حساب می­فهمید که چرا برخی از مستند سازان آمریکایی که با سیاستهای آمریکا مخالفند به طور مستقیم از سوی کاخ سفید حمایت می­شوند . آنها به دستور کاخ سفید با سیاستهای آمریکا مخالف می­کنند تا در مواقع لزوم بتوانند افکار عمومی مخالفان کاخ سفید را نیز با استفاده از سمپاتی ذهنی مردم به مخالفان همیشگی، در دست بگیرند یعنی سر کردۀ مخالفان را برای خود می­کنند و باقی مردم را نیز در پی آنها به آنجا که خودشان می­خواهند می­برند. البته سیاستمدارانی که از این شیوه استفاده می­کنند در تبلیغات و روابط عمومی بسیار خبره هستند و یا مشاورین خبره­ای در این زمینهها دارند. پس اگر شما هم از روابط عمومی سر در می­آورید همراه با سیاستمداران با هوش جهان فریاد بزنید: زنده باد مخالف من !