پزشکی برخوردار شوند.
اینها بعضی از حقوقی است که یونیسف برای حمایت از بچهها وضع کرده و دولتها قول دادهاند که آنها را رعایت کنند. این سازمان تلاش میکند تا محرومترین بچهها یعنی آنهایی که خانه و کاشانهای ندارند و اصطلاحاً به آن «بچههای خیابانی» گفته میشود نیز حمایت کند، تا آنها هم بتوانند مثل همه بچهها به مدرسه بروند. غذای خوب بخورند، استراحت کنند و هر وقت که دلشان خواست تفریح کنند.
یونیسف برای انجام این کارها به کمک و همکاری کشورها و دولتها احتیاج دارد. برای این کار قانونهایی را با دولتها امضاء میکند و از آنها قول میگیرد که به این قوانین عمل کنند. یونیسف به شکل موردی عمل نمیکند، یعنی اگر بچّهای مورد آزار و اذیت قرار گرفت، یا بچههایی که در خیابان آدامس میفروشند، کفش واکس میزنند یا بعضی گدایی میکنند، نمـیتوانیم به یـونیسـف برویم و از این سازمان بخواهیم تا برای این بچهها کاری انجام دهد. یونیسف میتواند برای رفع مشکـلاتی از این قبیل، به طور ریشهای برنامهریزی و فعالیت کند.
سازمان یونیسف در ایران هم دفتر نمایندگی دارد و با سازمانهای مختلف کشـورمان همکاری میکند. یکی از برنامههای مهم این سازمان در ایران که با کمک وزارت آموزش و پرورش و وزارت بهداشت انجام میشود، کمک به از بین بردن سوء تغذیه و ایجاد تغذیه مناسب برای بچههای ایرانی، همراه با بالا بردن امکانات آموزشی برای آنهاست. یونیسف در استانهای محروم کشورمان مثل سیستان و بلوچستان، هرمزگان، کردستان و قسمتی از خراسان، برنامههای ویژه دارد. یونیسف با کمک دولت ما سعی میکند تا امکانات بهداشتی، آموزشی و تفریحی را در این استانهـا بیشتر کند، تا بچّههای این استانها هم مثل بقیه بچهها، در سطح مناسبی زندگی کنند.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 58صفحه 7