در دوره ای که مدارس دخترانه از نظر اخلاقی و دینی در وضعیت
نامناسبی قرار گرفته بودند، خانواده های متعهد و مؤمن از فرستادن فرزندانشان به دبیرستان ها امتناع کردند. همین امر شیخ را بر آن داشت تا به منظور ارتقای سطح تحصیلی اعتقادی دانش آموزان کلاس های آموزش احکام، نماز و معارف دینی و روخوانی قرآن دایر کند. محل برگزاری کلاس های مزبور منزل شیخ شریف بود. مدتی از برگزاری کلاس ها می گذشت که طرح راه اندازی کارگاه های قالیبافی را اجرا کرد. او در همین زمینه به راه اندازی بیش از 150 دار قالی در سطح شهر، در داخل منازل، اقدام نمود. او در منزل خود نیز با یاری همسرش به راه اندازی چند دار قالی موفق شد و بسیاری از دانش آموزان دختر را در همان کارگاه های قالی به کار گماشت و در کنار آن به ارتقای سطح تحصیلات دانش آموزان پرداخت و از این طریق هم مشکل تحصیل دانش آموزان را برطرف ساخت و هم سبب شد که آنان با کار بافت فرش آشنایی یابند و در سال های بعد فرشبافی را به صورت حرفه ای ادامه دهند. این اقدام شیخ در کنار دیگر برنامه های فرهنگی ـ اجتماعی اش موجی از رضایت را در بین مردم اردکان و روستاهای اطراف به ارمغان آورد و زمینه های پذیرش هر چه بهتر آموزه های دینی از سوی شیخ شریف را بیش از پیش فراهم کرد.