امام و قرآن
ما همه قرآن شریف را می دانیم ]که[ از معدن وحی الهی برای تکمیل بشر و تلخیص انسان از مَحبَس ظلمانی طبیعت و دنیا ، نازل شده است و وعده ]و[ وعید آن ، همه حق ، صراحت و حقیقت ثالثه است و در تمام مندرجات آن شائبة خلاف واقع نیست؛ با این وصف ، این کتاب بزرگ الهی در دل سخت ما به اندازة یک کتاب قصّه تأثیر ندارد؛ نه دلبستگی به وعده های آن داریم تا دل را از دنیای دَنی و نشئه فانیه برگیریم و به آن نشئة باقیه ببندیم و نه خوفی از وعید آن در قلب ما حاصل می آید تا از معاصی الهیّه و مخالفت با ولی نعیم احتراز کنیم . این نیست جز آن که حقیقت و حقّیّت قرآن به قلب ما نرسیده و دل ما به آن نگرویده .
سرشاخه های نور
خداوندا ! قدم سیر ما از وصول به بارگاه قدس تو کوتاه است و دست طلب ما از دامن انس تو قاصر ، حجابهای شهوت و غفلت ، بصیرت ما را از جمال جمیل تو محجوب کرده و پرده های غلیظ حبّ دنیا و شیطنت ، قلوب ما را از توجه به عزّ و جلال تو مهجور نموده؛ راه آخرت باریک و طریق انسانیّت حدید و ما بیچاره ها چون عنکبوتان در فکر قدید . متحیّرانی هستیم که چون کرم ابریشم از سلسله های شهوات و آمال بر خود تنیده و یکسره از عالم غیب و محفل انس چشم بریده؛ جز آن که از بارقة الهیّه ، چشم دل ما را روشنی بخشی و از جذبة غیبیّه ، ما را از خود بی خود فرمایی .
«الهی هب لی کمال الانقطاع الیک ، و انور ابصار قلوبنا بضیاء نظرها الی حتّی تخرق ابصار القلوب حجب النّور ، فتصل الی معدن العظمه ، و تصیر ارواحنا معلّقه بعزّ قدسک .»
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 95صفحه 10