مجله نوجوان 175 صفحه 24

حامد قاموس مقدم سه ریال مجید برتر از جواد آمد پدید و توهم نابهنگام بیماری یک جوان باشند و به جای خوردن تخمـة آفتابگردان، آجیل مشکل گشا نذر کنند. سه در چهار در هفتههای اخیر ســریالی جدید به نام «سـه در چهار» به صـورت یک شـب در میــان از شـبکة یک سـیما پخش می­شود. این سریال که در ظاهر مضمونی طنز دارد در واقع به مشکلات تلخی می­پردازد که دو خانوادة تهرانی را دچار کرده اسـت. موضـوع اصلی داسـتان بر ســر ورود دو جوان از این خانوادهها به دانشـگاه آزاد و بار مالی حاصل از آن اسـت که به مرور کمر اهالی خانواده را می­شـکند و آنها برای اینکه بچّهها­یشان بتوانند وارد دانشگاه شـوند و به تحصیـل ادامه دهند تا در آینده بدبخت نشـوند، تدبیری جدید میاندیشـند تــا بتواننـد بــا توجه به تواناییهایی که دارند، سـطح اقتصادی خانواده را بالا ببرند. داسـتان ســریال، داسـتانی جدید نیسـت ولی نکتة قابل تأمــل در آن، نوع پرداخت داسـتان و ریزه کاریهای اجرایی آن است. این ریزه کاریها باعث می­شود که تلخی داستان زیر بار خنده کننـد. بنابراین به ســریالهایی که هر شب پخش می­شود، بیشتر علاقه نشان می­دهند و جذب آنها می­شوند. در کنــار این مسـئله و ایــن علاقۀ جدیــد مخاطبــان، تجربــة ناموفــق پخش ســریالهایی ماننــد «نرگس» و «سرنوشـت» از تلویزیون، نشــان داد که آن دسـته از بینندگان که دوست دارند جلــوی تلویزیون متکا بگذارند و ظرف آجیلشــان یا استکان چایشان را کنار دستشان بگذارند، ترجیح می­دهند در این فرصت کمی که برای احساس خوشـبختی دارند قاه قــاه بخندند، نه اینکه نگران خواهر و برادرهای گمشده همة افراد که خسـته و کوفته از سر کار بـه خانه می رسـند و هیچ وسـیلة سـرگرم کننده­ای به جــز تلویزیون ندارند، دوست دارند در هنگام خوردن شام، سفرة­شان را در جلوی تلویزیون پهـن کننـد و همان چنــد لقمه غذای ساده رادر کنار ســریالهای تلویزیونی بخورنــد تا شــاید ذهنشـان اندکی از مسائل و مشکلات روزمره دور شود و به اصطلاح، کمی هوا بخورد. همین افراد پس از گذشت چندین سال از دنبــال کردن ســریالهای تلویزیونی، دیگــر حوصله ندارند کــه برای دیدن یک قسمت از ســریال یک هفته صبر