مجله نوجوان 193 صفحه 4

افشین علاء حسین و پطرس کشور لاله‏های رنگارنگ در همان کشوری که می‏سازند بین دریا و شهر، سدّ بلند روزی از روزها که پطرس ما می‏گذشت از کنار اقیانوس دید سوراخ کوچکی در سد در دلش ترس و اضطراب افتاد رفت و انگشت روی درز گذاشت تا شکافش بزگتر نشود روز رفت و شب آمد و دریا غرق شد در میان تاریکی پطرس امّا هنوز آنجا بود زنگ انشا سوار بال خیال قصد رفتن به قصّه‏ها می‏کرد قلمش مثل چشمه جاری بود ساعت فارسی که دیگر هیچ، شعرها، نثرها، حکایتها همۀ برگها بهاری بود ... یکی از درسها که یادم ماند قصّۀ کودک فداکاریست نام او «پطرس» از دیار هلند یاد آن روزهای خوب به خیر یاد آن روزها که غصّه و غم در دل خنده‏های ما گم بود کودکی بود و شور و بی­خبری شاعر این کتاب، آن موقع کودکی در کلاس سوم بود بازی‏اش خواندن و نوشتن بود با کتاب و قلم غذا می‏خورد با سرودن لباس می‏پوشید درس را مثل آب می‏فهمید قصه را مثل قند می‏بلعید شعر را مثل شیر می‏نوشید