مجله نوجوان 193 صفحه 30

حامد حدادی را می‏توان یکی از اولین لژیونرهای بسکتبال کشورمان لقب داد. وی که پس از کش و قوسهای فراوان موفق شد به تیم «ممفیس» لیگ NBA بپیوندد، این روزها سخت مشغول تمرین است تا بتواند هر چه سریع‏تر در ترکیب ثابت این تیم قرار گیرد. البته وی تا کنون برای تیمش چندین مرتبه به میدان رفته است ولی امید دارد که به یکی از اعضای ثابت این تیم بدل شود. با توجه به اختلاف زمانی بسیار با حامد حدادی، زمانی به گفتگو پرداختیم که لحظات بامدادی را سپری می‏کرد. افسون حضرتی حامد حدادی: خوشحالم که در متن قرار گرفتیبازیهای المپیک بهترین نتیجه را برای لژیونر شدن شما و صمد نیکخواه بهرامی داشت. وقتی تیم ایران توانست نمایش قابل قبولی داشته باشد علی‏رغم اینکه در همۀ مسابقات شکست خوردیم ولی کارشناسان بازیکنان ما را زیر نظر داشتند و ارزیابی کاملی از تک تک بازیکنان انجام دادند. اگر من هم اکنون توانستم به موفقیتی برسم به دلیل تلاش سایر بازیکنان و کادر فنی تیم بود. یعنی تلاش و خواست خودتان نبود؟ همیشه در قالب یک کار گروهی است که چهره‏ها مشخص می‏شوند. احساس می‏کنم که جوّ صمیمانه و بی‏آلایشی بر تیم ملی بسکتبال ایران حاکم است، چون به سختی از توان فردی صحبت می‏کنید. باور کنید از وقتی که اینجا آمدم مرتب با بچه‏ها در تماس بودم. هر دو طرف به شدت احساس دلتنگی می‏کنیم. زمانی که در بازیهای آسیایی جام ملتها قهرمان شدیم و جواز المپیک را به دست آوردیم، انسجام تیم بیش از پیش شد. مثل یک خانواده بودیم. از مشکلات هم خبر داشتیم. همه در صدد رفع نارساییها بودیم. زمانی هم که آیدین از دنیا رفت (بغض می‏کند) کمر تیم شکست. فقط صمد نبود که داغدار شده بود، همۀ ما عزادار بودیم. چرا بسکتبال را انتخاب کردید؟ قدّم در مدرسه از همۀ بچه‏ها بلندتر بود و مربی ورزشم همیشه می‏گفت که اگر دنبال رشته‏ای غیر از بسکتبال بروم استعدادم از بین می‏رود. بعد از مدتی هم که در مدرسه و آموزشگاهها بازی کردم علاقه‏ام بیشتر شد. خانواده‏ام هم همیشه تشویقم می‏کردند تا به صورت