مجله نوجوان 195 صفحه 7

بیشتر می­نمایاند و تیتراژ بدیع سریال، توانمندیهای فنّی و تکنیکی سازندگان سریال را به رخ می­کشد و تمامی نقاط قوّت این سریال بیشتر از همه به ضرر فرج­الله سلحشور تمام می­شود. همزمانی پخش سریال دکتر قریب با سریال حضرت یوسف علیه السلام، باعث شد که سریال حضرت یوسف به راحتی نتواند پاسخگوی سلیقۀ عموم مخاطبان صدا و سیما باشد. فرج الله سلحشور بیشتر از هر کار دیگری در جذب بودجه­های صدا و سیما متخصّص است و به قول قدیمیها در این کار مهرۀ مار دارد. در روزگاری که خبر نداریم بهرام بیضایی و میر باقری و تقوایی و فخیم­زاده و... کجا هستند و چه کار می­کنند،فرج الله سلحشورهمیشه در صحنه حاضر است و یک تنه بار مسؤولیت این پروژۀ سنگین را روی دوشش می­گذارد. سلحشور به ضرورت تحقیق خیلی اعتقاد ندارد.همانطور که به استفاده از بازیگران حرفه­ای ندارد.ترجیح می­دهد بیشتر پولش را صرف دکور کند.آن هم دکوری که اگر چه بسیار پر خرج است اما مصنوعی بودنش خیلی توی چشم می­زند. سلحشور به راحتی برای دکور پول خرج می­کند امّا حاضر نیست پولی بدهد تا یک نفر با سواد به عنوان مشاور ادبی،دیالوگهای فیلمنامه­اش را بازنویسی و اصلاح کند.از آنجا که در متون قدیمی مثل تاریخ طبری و...و به طور کلّی در ساختار نوشتاری کتابهای نثر در قرون گذشته،محاوره­نویسی باب نبوده است.نویسندۀ این فیلمنامه گمان کرده است که همۀ آدمها در گذشته با هم کاملاً فصیح و کتابی صحبت می­کرده­اند و اگر مردم مصر باستان هم قرار بود فارسی صحبت کنند،طوری صحبت می­کردند که انگار دارند حرفهایشان را از روی کتاب می­خوانند. به همین خاطر سلحشور دیالوگهای این سریال را کاملاً ادیبانه و کتابی نگاشته است امّا متأسفانه یک جاهایی هم از دستش در رفته و جملاتی کاملاً امروزی و محاوره­ای در لا به لای آن دیالوگهای عصا قورت داده شنیده می­شود. صحبت کردن راجع به کارگردانی و تدوین در این سریال،پس از پخش سکانسی که در آن زنان مصری با چاقو دستان خود را می­برند کاملاً وقت تلف کردن است و بیشتر از همه چیزی که مخاطبان خاص را رنج می­دهد این است که بهترین سوژۀ قرآنی برای ساخت یک فیلم سینمایی خوب با کش آمدن به اندازۀ یک سریال، کاملاً خراب شده و دیگر هیچ کس نمی­تواند تا سالهای سال به سراغ آن برود. یک نکتۀ با مزۀ دیگر دربارۀ سریال حضرت یوسف این است که سلحشور گمان کرده است که امکان دارد صفحۀ تلویزیون به زیر دست و پا بیفتد و یا مردم بدون وضو به صفحۀ تلویزیون دست بزنند.به همین خاطر از آوردن کلمۀ «الله» در تیتراژ پایانی پرهیز کرده و آن را در اسامی عوامل فیلم، به صورت «ا...» نوشته است. یادتان باشد که نوشتن و خواندن لفظ جلالۀ الله،باعث نزول برکت و رحمت است و ما نباید به صرف اینکه ممکن است دیگران از سر بی­اعتقادی یا حتی غفلت بدون وضو به آن دست بزنند، از دیدن یا خواندن لفظ جلالۀ الله محروم بمانیم.