مجله نوجوان 195 صفحه 23

می­لغزد و در تاریکی غرق می­شود. مجیدی اجازه نمی­دهد که کاراکترهای فیلمهایش تباه شوند. او برای اینکه آنها را از تباهی نجات دهد هزار بلا بر سرشان می­آورد ولی در آخر بیننده مطمئن است که آنها رستگار می­شوند. مجیدی در شروع فعالیت سینمایی خود بازیگر بود و در فیلمهایی مانند «بایکوت» و «تیر باران» بازیهای بسیار خوب و روانی ارائه کرد. همین توانایی او باعث می­شود که با وسواس زیادی از بازیگران و نابازیگرانش بازی بگیرد. او با انرژی زیادی نقشها را تفهیم می­کند و انتظار دارد که عوامل فیلم نیز به انرژی او پاسخ مثبت بدهند. البته نقش دستیاران زحمتکش و کار بلد او را در این راه نباید نادیده گرفت. «آواز گنجشکها» را می­توان کاملترین اثر مجیدی دانست که هم به لحاظ تکنیکی و هم از نظر مضمون و مفهوم یک سر و گردن از دیگر آثار او بالاتر است. این فیلم هم از دیدگاه اجتماعی و هم از نظر گاه معنوی به موضوع مورد بحث خود می­پردازد. در کنار این مسئله، تکنیک به کار رفته در آن در سطح استانداردهای جهانی است. چندی پیش شاهد پخش برنامه­ای با عنوان «کابوس یک رؤیا» از شبکۀ دوم سیما بودیم.این برنامه،به پشت صحنه و روند ساخته شدن فیلم «آواز گنجشکها» می­پرداخت. متن زیبایی بر روی تصاویر نوشته شده بود که با صدای «جلال مقامی» خوانده می­شد. کابوس یک رؤیا یک فیلم مستند بود. این مستند مشکلات، ریزه کاریها و روند ساخته شدن فیلم را به طور کامل به نمایش می­گذاشت.دوربین، در همه جا حضور داشت و به دور از شعارزدگی و ظاهرسازیهای مرسوم در برنامه­های مربوط به پشت صحنۀ فیلمها و سریالها، واقعیات موجود را به خوبی بیان می­کرد. علاوه بر آن، ساختار آن به شکلی بود که بیننده را دچار دلزدگی وخستگی نمی­کرد. به تناوب،عوامل پشت صحنه را معرفی می­کرد و از مرحلۀ انتخاب بازیگران تا مراحل فنّی بعد از تصویربرداری،جزئیات را به نمایش می­گذاشت.