مجله نوجوان 198 صفحه 30
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

مترجم : زهرا سادات موسوی محسنی

ویراستار : سپیده اسلامی

ناشر مجله : موسسه چاپ و نشر عروج

نویسنده : افشین علاء، محسن وطنی

موضوع : نوجوان

مجله نوجوان 198 صفحه 30

افسون حضرتی رسول خطیبی: شاید از تیم ملی خداحافظی کنم با اینکه از بازی پر انتقاد تیم ملی فوتبال کشورمان مقابل کرۀ شمالی مدتی است که می‏گذرد اما اهالی فن در برخی نظرات کارشناسی خود که علی رغم کهنگی هنوز مطرح می‏کنند، مهاجمان تیم ملی و به خصوص «رسول خطیبی» را به شدت به باد انتقاد می‏گیرند و معتقدند که وی مهاجم گلزنی نیست که در تیم ملی مورد استفادۀ کادر فنی قرار گیرد. خطیبی هم در مقام پاسخگویی و دفاع از عملکرد خود، ثابت بازی نکردن در تیم ملی را مطرح می‏کند و معتقد است چون مقابل کره‏ایها در ترکیب ثابت قرار داشته است، نتوانسته انتظارات را برآورده کند. اما خطیبی با توجه به حجم «انتقاداتی» که به سویش سرازیر شده است، چیزهای دیگری هم می‏گوید: خداحافظی از تیم ملی و... حجم انتقادات همچنان ادامه دارد. از من یا از تیم ملی؟ هر دو! در مورد تیم ملی چه نقدی وجود دارد؟ عده‏ای می‏گویند با وجود پیروزی مقابل کره، بخت و اقبال هم در این مسابقه یارتان بود. ما برای به دست آوردن سه امتیاز در دیدار با کرۀ شمالی واقعاً تلاش کردیم و پیروز شدیم. خیلی طبیعی بودکه حریف هم روی دروازۀ ما فشار بیاورد. به نظر من بعد از برد نباید بی‏رحمانه از تیم ملی انتقاد شود چون ما به هدفمان رسیدیم. تیم ما با برنامه کره را شکست داد و به حقش رسید. از شما هم در این مدت خیلی انتقاد است. برای مردم و فوتبال دوستانی که نقد منصفانه می‏کنند، احترام خاصی قائلم اما اعتقاد دارم برخیها در مورد من مغرضانه عمل می‏کنند و حرفهای آنان نیز برای من مهم نیست. بسیاری معتقدند رسول خطیبی نباید پیراهن شمارۀ 10 را بپوشد. مگر من گفتم که پیراهن شمارۀ 10 را به من بدهند؟ باور کنید برای من شمارۀ پیراهن مهم نیست و من حاضرم برای تیم ملی کشورم با شماره‏های 40 و 70 هم بازی کنم! پس معتقد هستید الان نقدی که می‏شود منصفانه نیست؟ شما آمار بگیرید و ببینید در دیدار با کرۀ شمالی کدام بازیکن بیشتر از همه دوید. باور کنید اگر بیشتر از همه ندویده باشم، جزو بهترینها به لحاظ دوندگی و فشار روی دفاع حریف بودم. ولی از یک مهاجم، بیشتر انتظار گلزنی می‏رود تا دوندگی! توقعات را قبول دارم اما شما به این موضوع بپردازید که در این 10 سالی که به تیم ملی دعوت می‏شدم، در چند بازی ثابت بودم. من در بیشتر بازیهای تیم ملی فقط چند دقیقه بازی کردم و معمولاً بازیکن ثابت هم نبودم. اما همین بازیهای اندک مانند دیدار با کرۀ شمالی نیز برای اثبات توانایی‏ات می‏توانست کافی باشد. هدف من از حضور در تیم ملی فقط گل زدن نیست. باور کنید دنبال توجیه نیستم اما برای من مهم نیست که چه

مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 198صفحه 30