مجله نوجوان 229 صفحه 29

مدت 3 سال هرگونه پشتیبانی پزشکی و درمانی مسی را تضمین می کند . برخی بر این باورند که شخصی که ایمان دارد به یاری فوتبال می تواند از جهنم و عذاب خارج شود ، نیرویی در خود دارد که او را به هر هدف دلخواهش می رساند . با این همه درمان به گونه­یی وحشتناک توان مسی را می گیرد . حالش همواره بد است و پی در پی بالا می آورد . عضله ها به نظر در حال پاره شدن و استخوان های بدن در حال خرد شدن هستند . در عرض چند ماه اندامش بزرگ تر شده و به اندازه­یی می رسد که در واقع در مدت چند سال باید به این اندازه می رسید . مسی می گوید؛ « توانایی درد کشیدن را نداشتم و نمی توانستم به باشگاه جدیدم چیزی ارائه بدهم؛ باشگاهی که همه چیز را مدیونش هستم . » تفاوتی بنیادین میان آنهایی است که استعدادشان را به کار می گیرند تا پیشرفت کنند و آنهایی که همه چیزشان بسته به آن استعداد است . هنر زندگی است اما نه به این معنا که هنر همه چیز یک فرد شود و او را در خود غرق کند ، بلکه به آن معناست که به شخصی آتیه ببخشد . سرانجام بارسلونا پس از سه سال می خواهد لیونل مسی را به کار بگیرد و خانواده می داند که اگر او اکنون نتواند آن طور که از او انتظار می رود ، بازی کند ، دردسرهایی برطرف ناشدنی پیش خواهد آمد . آنها در آرژانتین همه چیز را از دست داده اند و در اسپانیا هم هنوز چیزی به دست نیاورده اند . اما زمانی که « کک » شروع به بازی می کند ، هرگونه ترس و هراسی محو و برطرف می شود . مسی با تمرین سخت و پشتیبانی باشگاه نه تنها شجاعت که حتی رشد جسمانی لازم را نیز سال به سال و سانتی متر به سانتی متر به دست می آورد . هیچ کس به طور پی در پی به دنبال او نیست . مرکز ثقل او به گونه­یی است که مدافعانی که می کوشند او را متوقف یا سرنگون کنند ، نمی توانند . او زمین نمی خورد حتی متزلزل هم نمی شود . به دویدنش ادامه می دهد ، توپ را پیش می اندازد ، متوقف نمی شود ، دریل می کند ، جلو می زند ، می خزد ، فرار می کند و فریب می دهد . او مهار ناشدنی است . در بارسلونا به تمسخر گرفته می شود ، روبرتو کارلوس و فایبو کاناوارو مدافعان بزرگ سابق رئال مادرید ترجیح می دادند هرگز به چهره مسی نگاه نکنند ، تنها به این خاطر که هرگز نتوانسته بودند از او جلو بزنند . مسی فوق العاده سریع است . او با پاهای کوچکش مثل برق می دود پاهایی که توپ را محکم حفظ و با هر حرکتی آن را کنترل می کنند . انگار که آنها دست هستند . نه پا ، حریفانش با مانورهای فریب دهنده اش ناگهان خود را دست خالی می یابند . نه از مسی خبری است و نه از توپ . زمانی که توصیف روزنامه نگاران ورزشی از مسی را می خوانیم ، درمی یابیم که او چه تردست هنرمندی است . در جریان مسابقه­یی میان بارسلونا و رئال مادرید که در آن بازیکنان حریف می کوشیدند او را پی در پی از کار بیندازند ، گزارشگر مسابقه گزارش بازی را رها کرده و با هیجان تمام فریاد می کشد؛ « او نمی افتد ، نمی افتد ، نمییی افتدد . . » . اما داستان « کک » از هر منظر بسیار شگفت انگیز است . مسی همانند زنبور مودار است . می گویند زنبور مودار در واقع نباید پرواز کند ، چرا که بدنش بسیار بزرگ است و تحمل این وزن برای بال های کوچکش بیش از اندازه دشوار . با این حال زنبور مودار این موضوع را نمی داند و به سادگی پرواز می کند . مسی هم با اندام کوچکش ، با پاهای کوتاهش و سینه باریکش و با تمام اختلال های رشدش در واقع هرگز نباید می توانست در فوتبال مدرن و پر از درگیری امروز بازی کند . منبع:zeitonline دوست نوجوانان سال پنجم / شماره 17 پیاپی 229 / 17 مرداد 1388