مجله نوجوان 03 صفحه 25

آناهیتا خطیبی این اسکلت قدبلند فولادی آنقدرها هم که امروز موجب افتخار و شهرت پاریسیهای مغرور می شود، در ابتدای ساخت، با استقبال گرم شهروندان هنر دوست پاریسی روبرو نشده است. روزی که " گوستاو ایفل " مهندس معمار فرانسوی- نقشههای پیچیده بزرگترین سنبل شهر پاریس را طراحی می­کرد، هرگز به فکرش هم نمی رسید که برخورد هنرمندان با آن به سردی تیرهای آهنی برج محبوبش باشد. البته خیلی هم تعجب نداشت! پاریس عروس شهرهای جهان که از داشتن کاخ زیبای لویی شانزدهم و ماری آنتوانت به خود می بالید و خوشحال از حضور کلیسای باشکوه " نوتردام " بود که داستان عشق گوژپشت به دختر کولی را به یاد می آورد، حالا باید میزبان به قول خودشان، یک برج ایفل بی مصرف و هیولا صفت باشد، آن هم کجا! درست در قلب پایتخت! روزی نویسندگان و هنرمندان فرانسوی از پیشنهاد احداث یک برج فولادی، به مناسبت نمایشگاه جهانی پتذیس و سالگرد صدمین سال انقلاب فرانسه آگاه شدند، مراتب اعتراض خود را نسبت به این بی سلیقگی در بیانیه ای اعلام کردند و اینطور نوشتند: " وقتی خارجیان برای بازدید از نمایشگاههای ما بیایند، حق دارند ما را مسخره کنند چون پاریس آثار درخشان و زیبا به پاریسِ آقای ایفل تبدیل شده است. " بله، واقعیت دارد! این واقعاً بخشی از نامه همان آقایان معترض و عصبانی است اما با وجود همه این مخالفتها و سیصد امضای صاحب نام در انتهای نامه، عملیات احداث این برج سراسر آهنی، در سال 1887 میلادی آغاز شد. گوستاو ایفل، ساخت بنا را طی دو سال و با کمک 300 کارگر آهنگر به پایان رسانید و در روز 31 مارس سال 1889 میلادی، برج ایفل که شاهکار معماری و مهندسی زمان خودش به شمار می آمد، بالاخره افتتاح شد. این بنا با ارتفاع 300 متر تا سال 1930 میلادی بلندترین بنای جهان شناخته می شد. امروزه بر فراز آن یک آنتن تلویزیونی 30 متری نصب شده است که ارتفاع کل را 320 متر می رساند. ایفل، قامت بلند برج را در 3 طبقه طراحی کرد. بد نیست بدانید برای رسیدن به بالاترین نقطه برج، بدون آسانسور باید 1625 پله را پشت سر گذاشت. طبقه اول برج اختصاص به یک رستوران گرانقیمت دارد و طبقات دوم و سوم برج را سوغاتی فروشیها و کافی شاپها اشغال کرده و در بالاترین نقطه، دفتر کار آقای گوستاو ایفل، قرار دارد. در طول طبقات برج، تصاویری از طرح آقای ایفل، احداث برج در مراحل مختلف آن و همچین انیمیشنهایی از چگونگی ساخت بنا و ماکتهایی از کارگران سازنده در ابعاد واقعی به نمایش گذاشته شدهاند.. در طبقه سوم، تمام شهر پاریس زیر پای بازدیدکنندگان قرار می گیرد. گفته می شود هیچ نقطه و مکانی در پاریس وجود ندارد که از بالای برج آن را نتوان دید.. در ساخت این هیولای آهنی، 1500 قطعه آهن و 5/2 میلیون میخ پرچ به کار رفته است و وزن کل بنا 7000 تن تخمین زده می شود اما تکلیف رنگ این همه آهن چه می شود؟ حدود 40 تن رنگ، هر 7 سال یک بار برای تجدید رنگ آن به کار می رود و اما آقای ایفل با تجارب بسیاری که در زمینه پل سازی داشت، فکر افزایش ارتفاع بنا، به دلیل انبساط ناشی از تغییرات حرارتی را هم کرده بود و حداکثر افزایش ارتفاع بنا 15 سانتی متر در نظر گرفته شده است. جالب است بدانی که برج ایفل در برابر وزش بادهای شدید، 12 سانتی متر قابلیت نوسان و جابحایی دارد. برج ایفل، این بنای پر جار و جنجال که در آغاز تولد خود، با تبریک و خوشامدگویی حاضران، چندان روبرو نشده بود، امروز چنان با زندگی مردم پاریس درآمیخته است پاریس را بدون آن نمی توان تصور کرد. واقعیت این است که برای آن که برج را در پاریس نبینید باید تلاش زیادی بکنید. در تمام فصول، از لابه لای مه، تاریکی و روشنایی روز، ابرها، باران یا در زیر آفتاب و در هر نقطه که باشید، حتی اگر سقف خانهها، گنبدها یا شاخ و برگ درختان به هر شکل میان شما و برج قرار گرفته باشد، باز هم آن را می بینید. تقریباً هیچ نگاهی در پاریس نیست که در لحظه ای از روز به آن نیفتد. " موپاسان " نویسنده فرانسوی و یکی از مخالفان سرسخت برج، با آنکه رستوران برج ایفل را دوست نداشت اما اغلب آنجا غذا می خورد و می گفت: "تنها جایی در پاریس است که چشمم به آن نمی افتد. " برج ایفل در تمام دنیا نیز حضور دارد، در هر جاری کره زمین که قرار باشد تصویری از شهر پاریس نمایش داده شود، او هم هست. هیچ کتاب درسی، پوستر یا فیلمی در مورد فرانسه نیست که آن را به عنوان نماد جهانی پاریس و ملت فرانسه مطرح نکند. این هیولای بلند قامت آهنی، هر ساله پذیرای 6 میلیون نفر بازدیدکننده علاقه مند است. هیولایی به نام ایفل بچههای جهان هیولایی به نام ایفل