به آنچه آب نامیده شود، هر چند به طور مَجاز آب گفته می شود. گاهی به واژه آب بخش دومی اضافه می شود که در این صورت اطلاق آب بر آن، مانند اطلاق آب بر آب مضاف به نحو مجاز است. از آب، در باب های طهارت، اطعمه و اشربه و احیاء موات از جهات گوناگون سخن رفته است.
آب انگور به معنی عصاره انگور می باشد که از فشردن آن بدست می آید و از آن در باب های طهارت، تجارت، رهن، اطعمه و اشربه، غصب و حدود بحث شده و احکامی وضعی و تکلیفی بر آن مترتّب گشته است.
آب باران همان آب حاصل از ریزش باران است و احکام آن در باب های طهارت و اطعمه و اشربه آمده است.
به آب روان جوشیده از زمین مانند آب چشمه و قنات آب جاری گفته می شود. آب جاری از اقسام آب مطلق است که در باب طهارت از آن بحث و در باب های دیگر مانند زکات و خمس نیز از احکام آن به مناسبت سخن گفته شده است.
آب چاه آب حاصل از کندن گودال عمیق است و از آن در باب های طهارت و احیاء موات سخن گفته شده است.
آب حمام همان آب های مورد استفاده در حمام برای استحمام و شستشو می باشد. امروزه آب دوش و شیر جایگزین حوضچه های قدیم شده و همان احکام را دارد. از آن در باب طهارت بحث شده است.
آب راکد به معنی آب ثابت است که از آن در باب طهارت بحث شده است.
آب غصبی، آب تصرف شده بدون رضایت صاحب آن است و بحث آن در باب طهارت آمده است.
به آبی که کمتر از مقدار کر باشد آب قلیل گفته می شود. آب قلیل یکی از مطهرات است و در باب طهارت از آن بحث می شود.
آب کثیر، مقابل آب قلیل است. فقیهان آب کثیر را درباره آب غیر قلیل، به کار برده اند که شامل آب کر، آب جاری، باران، چشمه، چاه و حمّام می شود. گاه، آب کثیر مقابل آب جاری به کار می رود که مراد از آن آب کرّ است. از این عنوان در باب طهارت بحث شده است.