مجله نوجوان 38 صفحه 3

سرمقاله وعده های سر خرمن در روزهای آغازین سال تحصیلی روزهای آغازین سال تحصیلی حال و هوا و ویژگیهای خاص خود را دارد که بعضی از این ویژگیها را همه می دانند و بعضیها را فقط ما می دانیم. آن چیزهایی که همه می دانند ، این است که آغاز سال تحصیلی کلی شور و نشاط دارد و کتابها و دفترها نو هستند و کیف آدم بوی چرم تازه می دهد و کلی دوست تازه پیدا می کنیم و با کلی معلمهای جدید آشنا می شویم و یک عالمه درسهای جدید ، مثل آوار روی سرمان خراب می شود و از این جور چیزها ... اما یک چیزهایی در مورد شروع سال تحصیلی وجود دارد که فقط ماها آن را تجربه کرده ایم. این ماها یعنی من و تمام کسانی که به نوعی در طول دوران تحصیل خود با پدیده شومی به اسم تنبلی مواجه بوده اند. بله ماها در شروع سال تحصیلی یک حال و هوای دیگری داریم. شروع سال تحصیلی برای ما زمان وعده های سرخرمن درسی و انضباطی و اخلاقی است. ماها؛ یعنی من و باقی بچه تنبلها از آن دسته هستیم که در شروع سال تحصیلی به خودشان هزار جور وعده می دهند و بعد یکی یکی همه را فراموش می کنند. به خاطر همین است که می گویم این روزها برای ما روزهای وعده های سرخرمن است. حالا چه جوری؟ خدمتتان عرض می کنم! ماها که در طول سال اوضاع خیلی خوبی نداریم ، همین که سال تحصیلی شروع می شود ، این توهم ما را برمی دارد که با نو شدن کتاب و دفتر و کیف و کفش و کلاه و درس و کلاس و مدرسه ... ما هم انسانهای جدیدی شده ایم و می توانیم تمام رفتارهای گذشته خود را با اراده ای فولادین جبران کنیم. بعد می نشینیم یک گوشه و تصمیمهای مهم می گیریم. مثلا تصمیم می گیریم در سال جدید ، هر روز که درس جدید گرفتیم ، همان روز آن درس را حسابی مطالعه کنیم و تکالیفش را انجام دهیم تا در هفته بعدی و در زنگ تفریح ما قبل ِآن کلاس بخصوص ترس و دلهره نداشته باشیم. تصمیم می گیریم که درسهای سخت را برای شب امتحان تلنبار نکنیم. تصمیم می گیریم تمرینها را به خوبی انجام دهیم تا آخر سال نیازمند تقلب نباشیم. تصمیم می گیریم از کتاب و دفترهایمان به خوبی مراقبت کنیم و هرشب قبل از خواب مسواک بزنیم. خلاصه آنقدر تصمیم جدید می گیریم که تصمیم دانمان پر می شود. اما از آنجاییکه آش همان آش و کاسه همان کاسه است و نو شدن رخت و لباس و کتاب و دفتر ما را به انسان تازه ای تبدیل نکرده است ، یکی یکی این تصمیمها را فراموش می کنیم و دوباره تبدیل می شویم به همان آدم تنبلِ پارسالی! بچه ها! اگر شما می خواهید مثل ماها نباشید و وعده هایی که با خودتان می گذارید سر خرمنی نباشد سعی کنید برای همین امروز تصمیم بگیرید. همین امروز و همین حالا و قبل از گرفتن همه تصمیمها ، تصمیم بگیرید که با اراده باشید. اشکال ماها که اینجوری شدیم این بود که هربار که خواستیم تصمیم بگیریم گفتیم از فردا ... از فردا اینجور از فردا اون جور حضور باصفای شما عرض کنم که چند سالی است که منتظر نشسته ایم و این فردا نیامده است. فکر نمی کنم به این زودیها هم سر و کله اش پیدا شود. به خاطر همین است که می گویم شما برای همین امروز تصمیم بگیرید. نوجوانان دوست