مجله نوجوان 38 صفحه 21

سوژه طلایی ستاره ای که هنوز می درخشد یکی از نخستین و قدیمی ترین خوانندگان موسیقی پاپ که تاکنون با موفقیت به کار خود ادامه داده استاد محمدنوری (متولد 1308) است. نوری آواز را نزد استادانی چون اسماعیل مهرتاش ، ئولین باغچه بان و ... فراگرفت. او با ظرافتی مثال زدنی در طول سالها خواندن به سبکی ویژه رسید. خواندن با لطافت و دقت در درست ادا کردن ویبره ها و تاکید بسیار بر این مساله صدای او را شاخص کرده است. مساله دیگری که نام نوری را بر زبان انداخته ، روحیه معلمی او و پرورش شاگردان فراوان در عرصه آواز است. از او معدود خوانندگانی است که در اجرای آواز از غلت و تحریر استفاده نمی کند. به یقین می توان گفت که نوری تاکنون حتی یک ترانه مبتذل نیز اجرا نکرده است. این نکته نشان دهنده سلیقه والای او در انتخاب ترانه و آهنگ و عوامل اجرایی در کار موسیقی است. بعضیها نوری را یک خواننده نوعی آواز کلاسیک می دانند. البته با توجه به متنوع بودن تعریفهای موسیقی پاپ در ایران او به خواندن در این رشته هم شهرت دارد. از معروف ترین ترانه های او می توان "جان مریم" و "ای ایران ، ایران" را نام برد. استقبال مردم از کار نوری در دهه هشتم زندگی اش ، بیانگر سالم زیستن و ارزشی است که ایرانیان برای هنرمندان ویژه و گزیده کار قائل می شوند. بد نیست بدانید که چند سال پیش کیومرث پوراحمد -کارگردان معروف سینمای ایران- قصد داشت یک فیلم بلند سینمایی با حضور و درباره زندگی محمدنوری بسازد که استاد با فروتنی و تواضعی کم نظیر حاضر به این کار نشد و پوراحمد هم به دلیل احترامی که برای خواننده مورد علاقه اش قائل است؛ در حالی که می توانست از یک بازیگر در این نقش استفاده کند- این سوژه را کنار گذاشت و از ساخت آن منصرف شد. علیرضا افتخاری ، خواننده پاپ یا سنتی؟! علیرضا افتخاری خواننده خوش صدا و پرطرفدار موسیقی اصیل ایرانی تا سال 1380 صاحب یک موقعیت استثنایی در این هنر بود. فروش بی سابقه چندین کاست از آثار او نظیر نیلوفرانه، یاد استاد ، هنگامه و ... به اضافه صدای گرم و کم نظیرش و همکاری با بهترین آهنگسازان ، شاعران و نوازندگان حرفه ای کشور افتخاری را در جوانی به همه جا رساند. اما با رکورد بازار موسیقی سنتی و گرم شدن کار تولید و پخش موسیقی پاپ در کشور ، او یکباره همگان را غافلگیر کرد و با زیر پا گذاشتن تعصبات معمول در بین اهالی موسیقی ایرانی تا حدودی شهرت و اعتبارش را زیر سوال برد. ارائه آلبومهای موسیقی پاپ توسط افتخاری چیزی بود که کمتر کسی حتی تصور آن را می کرد. این کار او با واکنش برخی از مردم و اهل فن روبه رو شد. چرا که آثار عرضه شده نه از نوع پاپ بودند و نه سنتی بودند و نه ربطی به گذشته این خواننده داشتند! این کارها بیشتر در زمره موسیقی عربی و کوچه بازاری قرار می گرفتند و صدای کم نظیر افتخاری روی این آهنگها وصله ای ناجور به حساب می آمد. او که یک حرفه ای تمام عیار است و همه چیز را زیر نظر دارد سعی کرد تا هرازگاهی سری هم به کارهای سبک قدیم خود بزند و با همان اسلوب و روش آثاری را به بازار روانه کرد. افتخاری هنوز فرصت زیادی دارد تا خاطره این تجربه نه چندان خوب را از ذهن دوستدارانش - که کم هم نیستند- پاک کند. چرا که جایگاه او در بین خوانندگان موسیقی سنتی همواره محفوظ خواهد ماند. پس ما هم منتظر حرکتهای بهتر افتخاری می مانیم.