مجله نوجوان 164 صفحه 7

خودمون دیگه چرا؟ وقتی دیگران در مورد ما از تکنیک «گوسفند پنداری عمومی» استفاده می‏کنند خودمان که نباید اینقدر زود اعتماد به نفس خودمان را از دست بدهیم و حرف آنها را باور کنیم. به هرحال ما می‏دانیم که انسانیم و باید مثل انسان پیاده وسوار شویم هر چندکههمنوعان شریف ما بیش از 3 برابر ظرفیّت واقعی مترو در آن سوار شده باشند. به هر حال انسان چون عقل دارد می‏فهمد که وقتی مترو تا خرخره پر است، در هر ایستگاه اوّل باید آنهایی که می‏خواهند پیاده شوند، از قطار بیایند بیرون تا جا برای کسانی که می‏خواهند سوار شوند باز شود امّا از آنجاییکه در ساعات شلوغ اداری بیش از نصف حمله کنندگان به مترو در پشت در می‏مانند و هیچ کس دوست ندارد جزو قافلۀ جاماندگان باشد، اوّل همه با فشار خود را داخل مترو جا می‏دهند و سپس آنهایی که می‏خواهند پیاده شونداگر از قهرمانان ورزشی و یا ازدستۀ درشت هیکلان پر زور باشند می‏توانند با له کردن بقیّه از قطار پیاده شوند و الّا باید تا آخرین ایستگاه مسیر را ادامه بدهند و آنجا پس از توقّف کامل قطار، مثل آدم قطار را ‏ترک نمایند. کانون گرم خانوادۀ بزرگ مترو البتّه طبیعی است که مترو به خاطر حضور یکپارچه و به هم چسبیدۀ مردم به محیطی بسیار گرم تبدیل می‏شود و این گرما ممکن است گاهی آزار دهنده باشد. طبیعی‏تر این است که سیستم تهویّۀ هوای مترو مثل باقی دستگاههایی که در این کشور قرار است به مردم خدمات بدهند یا خاموش باشد یا قطع باشد و البته اصلاً طبیعی نیست که کسی بخواهد نسبت به گرمای بیش از اندازۀ داخل مترو اعتراض کند. یادم می‏آید یک روز یک رئیس محترم داشتند در تلویزیون با یک مجری محترم بحث می‏کردند. مجری پرسید چرا در مترو از سیستم تهویّۀ مناسبی استفاده نشده است. ایشان احتراماً فرمودند: «استفاده از تهویّۀ هوای مناسب برای مترو مقرون به صرفه نیست و هزینۀ بالایی دارد. مردم نهایتاً 20دقیقه داخل مترو هستند و می‏توانند به راحتی گرمای مترو را تحمّل کنند.» البته بعدها دوستان به من گفتند که من صحبت ایشان را اشتباهی متوجه شده‏ام و منظور ایشان چیزدیگری بوده است و من هم قبول کردم چرا که چارۀ دیگری نداشتم.