مجله نوجوان 164 صفحه 23

یک اختراع اشتباهی درسال1770 یک مهندس انگلیسی به نام ادوارد نعیم که کلّی مطلب را اشتباهی نوشته بود یک گاری نان سفید که معادل یک وانت پیکان امروزی می‏شود خریداری کرد و به خانه برد تا تمام اشتباهات خود را در محاسباتی که انجام داده بود پاک‏کند. او ضررمالی زیادی ایجاد کرده بود و اگر به سرعت آن اشتباهات را مرتفع نمی‏کرد باقی عمرش را در زندان می‏گذراند. او آنقدر اعصابش خراب بود که همه چیز را قاطی کرده بود. او خاکستر سیگارش را اشتباهی در لیوان قهوه‏اش ریخت و به جای لیوان قهوه، شیشۀ جوهر را سر کشید. در میان همۀ اشتباهات او یک اشتباه شیرین هم رخ داد یعنی او به جای اینکه تکّه نانی را برای پاک کردن چرندیاتش بردارد دستش را به سمت یک تکّه لاستیک رفت و آن را روی مطالب کشید. او از این کار خیلی خوشش آمد چون آن تکّه لاستیک خیلی بهتر از نان سفید مطالب را پاک می‏کرد. او با معرفی اختراعش به دیگران توانست ثروت زیادی به دست بیاورد و تمام ضرر و زیانهای آن شرکت کذایی را هم به راحتی بر طرف کند. او اصلاً به طور کلّی بی‏خیال حساب و کتابهای آن شرکت شد و به استقلال مالی رسید! او به همه گفت که با تحقیق و تفحص زیادی به این کشف بزرگ رسیده است ولی ما که می‏دانیم همۀ این مسائلدر اثر یک اشتباه ساده بوده است! یکاختراع فرصت طلبانه از آن آقای ادوارد نعیم انگلیسی زرنگ‏تر یک آقای دیگری وجود داشت به نام هایمن لیمبن! این آقای زرنگ یک اختراعی را به نام خودش ثبت کرده است که نشانۀ فرصت طلبی اوست! او در سال 1858 پاک‏کنهای متصل به مداد را به عنوان یک اختراع ثبت کرد و پروانۀ تولید آن را به طور انحصاری در اختیار گرفت. کلیۀ مخترعان آن دوران موهای خودشان را کندند و حرص خوردند. بعضی‏ها هم با چسباندن بعضی چیزها به چیزهای دیگر سعی کردند اختراعی جدید به نام خودشان ثبت کنند ولی بعضی از چیزها مثل گاری که به آن اسب یا خر بچسبانند قبلاً اختراع شده بود و بعضی چیزها هم مثل دیگی که زیرش یک میز چسبیده باشد اصلاً فایده‏ای نداشت. پاک‏کن چه کار می‏کند؟! پاک‏کن ذرات گرافیت را از سطح کاغذ برمی‏دارد و به خودش می‏گیرد یا می‏چسباند. چون جاذبۀ مولکولی پاک‏کن برای ذرات گرافیت بیشتر از جاذبۀ مولکولی میان گرافیت و کاغذ است پس طبیعی است که ذرّات گرافیت، پاک‏کن را به کاغذ ترجیح بدهند و به آن بچسبند!