مجله نوجوان 183 صفحه 17

شدن کتاب، یک نسخه از آن تهیه کنند و بخوانند. راستش را بخواهید شاید در نگاه کلّی موضوع فیلم به درد گروه سنّی نوجوانان نخورد ولی از آنجایی که شخصیت و چارچوبهای فکری شما در حال شکل گیری است، بد نیست که این فیلم را ببینید و قدری هم بلند بلند بخندید. این فیلم را می‏توان در گونۀ معمّایی- کمدی قرار داد. مثلاً یک چیزی مانند سری فیلمهای پلنگ صورتی. با این تفاوت که ته آن فیلمها فقط یک اوقات مفرّح برای بیننده باقی می‏ماند ولی در انتهای این فیلم بیننده به فکر فرو می‏رود که حقیقت پنهان فیلم تا چه اندازه می‏تواند واقعیت داشته باشد. از آنجایی که رضا کیانیان در این فیلم بازی می‏کند و خودش هم از نویسندگان و منتقدان مطرح است و اعتقاد دارد که باید فیلمها را به صورت ساختاری بررسی کرد، اول از همه در مورد بازی خود ایشان باید گفت کارش شاهکار است. سخت‏ترین قسمت بازی او وقتی است که می‏خواهد کاراکتر ریاکارانۀ خود را ارائه دهد. مهران مدیری با تیپ صدایی که گرفته است و کلاهی که بر سر دارد و همچنین سیگار برگ خود، در شمایلی نو، ظاهر شده است. البته نقطۀ ضعف این کاراکتر این است که از گذشته‏اش و دلیل زن ستیزی‏اش چیزی نمی‏دانیم که این مسئله هیچ ربطی به بازی درخشان مدیری ندارد. حبیب رضایی با ارائۀ یک بازی جدّی و سنگین، کنتراست طنز فیلم را بالا برده است و با حضور او، قالب طنز فیلم بیشتر به چشم می‏آید. بازیگران مکمّل نیز با جدّیت در بازی توانسته‏اند اثر مثبتی در روند فیلم بگذارند. برای مثال صبا کمالی یکی از بهترین بازیهایش را در این فیلم ارائه کرده است و در کنار همۀ این نقاط قوّت بازیگری، گلشیفتۀ فراهانی باز هم خودش را تکرار می‏کند؛ همان بغضها، همان اخمها، همان فریادها. با اینکه همۀ این کارها را به زیباترین شکل ارائه می‏دهد ولی تکرار تمام نقشهایی است که در گذشته بازی کرده است. شاید بهترین بخش بازی او در این فیلم با سکانسی باشد که نقش آن دختر کرد را بازی می‏کند. اگر به دیدن این فیلم می‏روید به همه چیز آن توجه کنید، حتّی به نوشته‏های روی در و دیوار زندان. یادتان باشد با یک فیلم معمّایی- کمدی طرف هستید!