مجله نوجوان 231 صفحه 11

دنباله دارها مقصر انقراض های زمین نیستند شبیه سازی های کامپیوتری نشان می دهد که ستاره های دنباله دار عامل انقراض ها در زمین نیستند . محققان دانشگاه واشنگتن سیاتل با بهره گیری از شبیه سازی مسیر حرکت ستاره های دنباله دار بلند دوره ، احتمال برخورد آن ها با زمین را بررسی کردند . دنباله دار های بلند دوره معمولا در فواصل دور از زمین اما در بازه های زمانی طولانی قابل رویت هستند . با وجود توافق اکثر دانشمندان در مورد انقراض دایناسورها در 65 میلیون سال پیش توسط یک دنباله دار ، تعداد انقراض های بوجود آمده به دلیل برخورد این اجسام یخی هنوز مورد بحث است . ستاره های دنباله دار از خاک ، سنگ ، یخ و گاز های منجمد تشکیل شده اند . زمانی که مدار یک دنباله دار آنرا به خورشید نزدیک می کند . بخشی از مواد جامد آن تبخیر می شود و هاله ای نورانی ایجاد می کند این هاله همان دنباله ای است که ما می بینیم . وجود این هاله یکی از راه های تشخیص سیارک از ستاره دنباله دار است . دنباله دار هالی ، کوتاه دوره است و هر 75 سال از آسمان زمین عبور می کند . این نوع دنباله دار از منطقه ای به نام کمربند کایپر در منظومه شمسی می آید . از طرفی دنباله دار های بلند دوره در منطقه ای دور دست تر به نام ابر اوورت متولد می شوند . ابر اوورت شامل تکه های باقی مانده از تشکیل منظومه شمسی در 4,5 بیلیون سال پیش است . پیشتر تصور می شد که بخش بیرونی ابر اوورت منبع ایجاد دنباله دار های بلند دوره است . مدار بلند دوره ها تحت تأثیر نیروی گرانش ستاره های مجاور ، تغییر می کند . بازه خاصی از این تغییرات باعث افزایش فراوانی حضور دنباله دارها در داخل منظومه شمسی می شود . این پدیده را اصطلاحاً "بارش دنباله دار" می نامند . اما شبیه سازی های محققان نشان می دهد که ابر اوورت می تواند محل تولد دنباله دار های بلند دوره ای باشد که از مدار زمین عبور می کنند . تعداد اجرام داخل ابر اوورت هنوز مشخص نیست اما با در نظر گرفتن ماکزیمم تعداد ، محققان نشان دادند که تنها دو یا سه جرم از این ابر در 500 میلیون سال گذشته از مدار زمین عبور کرده اند . از طرفی ستاره های گازی مشتری و زحل از زمین به صورت یک سپر در مقابل دنباله دارها محافظت می کنند . این فرضیه پیشتر با پدیدار شدن نقاطی تاریک در سطح مشتری قوت گرفت . البته نمی توان ستاره های دنباله دار را بی تقصیر دانست چرا که حداقل یکی از انقراض های زمین در 40 میلیون سال پیش به دلیل برخورد بارش های دنباله دار بوده است . محققان دانشگاه واشینگتن معتقدند که این بزرگترین تأثیر بارش ها بر سیاره ما بوده است . دوست نوجوانان سال پنجم / شماره 19 پیاپی 231 / 31 مرداد 1388