مجله نوجوان 09 صفحه 21

وجعلنا من الماءِ کل شی ءً حی، افلا یؤمنون(انبیاء_30) لفظ آب در بیش از 50 آیه از آیات شریف کتاب الهی آمده است. خداوند در بسیاری از این آیات، آب را یکی از نشانههای خود می داند و به انسان، روئیدن گیاهان سرسبز را پس از بارش باران، تذکرمی دهد. و انزل من السماء ماء فاخرج به من الثمرات (بقره_22) و البتهاین مضمون در آیه 164 این سوره نیز آمده است. خداوند در آیه 65 سوره نحل یاد آوری می کند که آب باران چگونه زمین مرده را زنده می گرداند و این زنده شدن زمین مرده را برای آنان که می شنوند، به عنوان یکی از نشانههای قیامت معرفیمی کند. این مضمون در آیه 63 سوره عنکبوت نیز آمده است. خداوند در آیه 39 سوره فصلت، زمین خشک را با لفظ «خاشع» و زمین سر سبز را «در اهتتزاز» معرفی می کند و این به اهتزاز درآمدن درختان را نماد قیامت می داند تا آنان که روز قیامت را انکار می کنند با چشم خود نشانههای آن روز را ببیند. لفظ«آب» به جز آیاتی که داستان حضرت نوح را بیانمی کند (43 و 44 هود) و به جز آیات مربوط به طهارت و پاکیزگی، معانی دیگری هم در قرآن دارد. خداوند در آیه 11 سوره انفال می فرماید که آب وسوسه شیطان را از بینمی برد و در آیه 15 سوره محمّد بهشت را با آب زلال توصیف کرده و هم چنین در آیه 9 از سوره«ق» آب را مبارک دانسته است. «ماء صدید» آبی است که به اهل جهنم داده می شود. این موضوع در آیه 16 سوره ابراهیم آمده است و در آیه29 سوره کهف آمده است که به دوزخیان، آبی از جنس مس گداخته داده می شود. در آیه 50 سوره اعراف، جهنمیان از اهل بهشت آب طلب می کنند اما بهشتیان پاسخ می دهند که خداوند این آب را بر شما حرام کرده است. در آیه 18 سوره مؤمنون و آیه11 سوره زخرف آمده است که خداوند آب را به اندازه معینی خلق کرده است و همه شما می دانید که اگر آب از این کمتر بود، بسیاری از جانداران، تشنه مانده و اگر از این مقدار بیشتر بود، بسیاری از سرزمینها، زیر آب فرو می رفت و نظم عالم به هممی ریخت. خداوند در آیه 7 سوره هود فرمودهاند که: «خدا زمین و آسمان را در شش روز آفرید در حالیکه عرش او بر آب قرار داشت تا شما را بیازماید.» خداو ند تبارک و تعالی بسیاری از چیزهای عالم را در قرآن به آب مثل زدهاند: چونانکه در آیه 17 سوره رعد، عمل باطل را چون کفی بر روی آب دانسته و در آیه 39 سوره نور، عمل کافران را به سرابی تشبیه می کند که به امید آب به سوی آن می­روند و هر چه دست می برند، هیچ آبی پیدا نمی کنند. در سوره کهف، آیه 45 آمده است که مثل دنیا، مثل بارانی است که ازآن درختان سرسبز می­روید و در صبحگاهی همه آنها در هم شکسته و نابود می شود و این آیه به ناپایداری دنیا اشاره می کند. در آیه 14 سوره رعد، مثال زیبایی آمده است. این آیه با بیان این نکته که دعوت خدا و رسولش حق است و دعوت غیر خدا هیچ حاجتی را بر آورده نمی کند، دعوت غیر خدا را به کسی مثال زده است که دست در چاه فرو برده تا آب بخورد ولی هر چهمی کوشد، دستش به آب نمی رسد. در آیه 4 سوره رعد، خداوند به قطعات و زمینهای مجاور باغهای انگور و غلات و نخلستان اشاره کرده و می گوید؛ با اینکه همه این زمینها از یک آب سیراب می شوند، ولی بعضی از این محصولات را بر بعضی دیگر برتری دادیم و این، برای قومی که تفکر می کنند، نشانه بزرگی است. خداوند در سوره ملک و در آیه30 فرمودهاند: « بنگرید که اگر صبحی، آب بر زمین فرو رود و همه جا خشک شود، جز خدا چه کسی است که برای شما آب زلال پدید آورد» در جایی از قرآن هم آب، با لفظ «ما، غدقا» آمده است. معنی این کلمه را می توانید در آیه 16 سوره جن پیدا کنید. آب در قرآن محسن وطنی