وقتی بنا بود حضرت امام به منزل یکی از بزرگان بروند، بعضی از طلاب متوجه شدند، امام از منزل بیرون آمدند، طلبه ها هم در خدمت ایشان و همراه ایشان حرکت کردند. امام متوجه شدند؛ ولی چیزی نگفتند و من فکر می کنم چون در جایی نبود که تذکر لازم باشد. وقتی به منزل آن آقا رسیدند و درب باز شد، امام وارد شدند و خودشان در را بستند و معنای آن این بود که آقایان بفرمایید، من باید تنها اینجا بروم و طلبه ها برگشتند؛ ولی همین کار امام آنها را متوجه یک نکته اخلاقی لازمی کرد و این کار را از کارهای ویژه امام دانستند.