تدریس ایشان بعد از فوت مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری (قدس سره) مؤسس حوزۀ علمیه قم، از سال 1355 هجری قمری در عصر خفقان و فشار زورگوییهای رضاخان پهلوی شروع شد. علاقمندانی که از بیان رسا و قدرت علمی استاد در خصوص علم عرفان و فلسفه و اخلاق آگاهی داشتند، اطراف شمع وجود ایشان اجتماع نمودند. از سال 1316 هجری شمسی به عنوان درس اخلاق در واقع یک دوره عرفان نظری بیان داشتند و کار به جایی رسید که نوشته های معظم له در دنیای امروز، به صورت کتاب اربعین حدیث مطمح نظر همۀ دانشمندان علم اخلاق و عرفان است. و اما فقه و اصول که اینجانب هم در این دو درس
از سال 1371 هجری قمری تا حرکت آن حضرت به ترکیه، افتخار حضور دائم صبح و عصر داشته ام و مبانی را جمع آوری نموده ام؛ آنچنان در حوزه جالب و قاطع و مفید بود که از آن به بعد دیگر حوزۀ علمیۀ قم هنوز مانند آن را به خود ندیده است. استاد به طور مداوم در منزل قلم از دست مبارکشان نمی افتاد و مرکب خشک نمی شد و کلیه آنچه را که افاده می رساند، دقیقاً می نوشت که بحمدالله اکنون در دسترس همگان است.