حضرت امام(س) از اساتید خود مانند شاه آبادی و آقای سید ابوالحسن قزوینی و آقای حاج شیخ عبدالکریم حائری و آقای یثربی کاشانی و آقای حاج میرزا رضی دوزدوزانی تبریزی بسیار احترام می کردند. اسم علما را غالباً با القاب می بردند و احترام می کردند ولی در رد مطالب آنها کوچکترین مسامحه را روا نمی داشتند. و در بیماری طلاب و اساتید بر سر آنها حاضر می شدند. در تشییع جنازه تا دم در حرم شرکت می کردند و غالباً نماز میت را نمی خواندند مگر با اصرار صاحبان جنازه. ایشان، آقای بروجردی و مرحوم حجت، خوانساری و صدر را احترام می کردند.