افرادی را از علما و بازاریان و سایر افراد مورد وثوقشان داشتند که ابتدا پیامها و بیانیه ها را که به خط خود مرقوم فرموده بودند، به آنها می دادند که تکثیر شود و حتی مخارج آنها را دیگران می پرداختند، چون ایشان از وجوهات شبهه می کردند. افراد دست دومی هم بودند که مورد اعتماد دسته اول بودند و آنها پیامها و اطلاعیه ها را به خارج و داخل مملکت می رسانیدند.
بدین ترتیب با نداشتن وسیله و با مدت بسیار کم به همه جا می رسید. به یاد دارم روزی آیت الله ربانی شیرازی به منزل ما آمد و کتابی در دست داشت، صفحه پشت جلد را که چسبانده بود پاره کرد و اعلامیه ای که به خط امام رضوان الله علیه بود، در آورد که ظاهراً اعلامیه [علیه جشنهای] تاجگذاری بود که به وسیله حقیر پس از تکثیر، بسیاری از آن منتشر شد که بسیاری از آن را به جناب حجت الاسلام آقای کروبی دادم.