در مسیر از خانه به محل درس، سعی می کردند کسی پشت سر ایشان حرکت نکند، اگر صدای کفشی می شنیدند، می ایستادند و می فرمودند که
آقا بفرمایید. و هیچ گاه حاضر نمی شدند کسی پشت سرشان حرکت کند. با نهایت متانت و وقار حرکت می کردند، این طرف و آن طرف نگاه نمی کردند، همیشه در حرکت پیش پایشان را نگاه می کردند.