مجله نوجوان 12 صفحه 34

آسمانیها - یا منقلب آلقلوب و الابصار «یک آیه زیبا از قرآن» «و منالناس من یقول آمنا باالله فاذا اوذی فیالله جعل فتنه الناس کعذاب الله و لئن جاء نصر من ربک لیقولن انا کنا معکم اولیس الله با علم بما فی صدور العالمین» (عنکبوت، آیه 10) « و از مردم کسانی هستند که میگویند به خدا ایمان آوردیم، پس آنگاه که در راه خدا اذیت میشوند، امتحان مردم را چونان عذاب خدا دانسته و اگر نصرتی از سوی پرودگار تو برسد به تأکید میگویند ما با شما بودیم. آیا خداوند به آنچه در سینه عالمیان میگذرد، آگاه نیست؟» یا مقلب القلوب و الابصار چشم میگردانم و به دنبال تو میگردم. چشمانم به طرز عجیبی قلبم را نیز به دنبال خودشان میکشند. هر جایی را که نگاه میکنم، هستی و انگار منم که اصلاً هیچ وقت وجود نداشتهام! احساس میکنم که تکراری شدهام. گاهی وقتها فکر میکنم که غبار این همه کارهای تکراری بر چشمانم نشسته است و قلبم هیچجا را نمیبیند. نمیدانم چرا مدتی است که دیگر صدای شکستن انار را نمیشنوم و سرمای آب یخبسته حوض فیروزهای، مرا به یاد تو نمیاندازد. چند وقتی است که قطرات باران را نمیبینم و به روی رحمت تو چتر گرفتهام. خدایا! تو که صاحب همه چیز هستی! تو که چشمها و قلبها را میگردانی و دگرگون میکنی! تو که شب و روز را مدیریت میکنی و برای هر اتفاق کوچک، یک تدبیر بزرگ را به رخ بندههای کوچکت میکشی! تو که از همه کس مهربانتری! اکنون که حال خوشی ندارم به فریادم برس! حالم را دگرگون کن!بهترین حال را به من بده تا با شور و حال تازهای بنده تو باشم! خدایا! همان گونه که باغچه کوچک حیاط را در بهار تازه، زنده میکنی، دلم را زنده کن تا کنار سفره هفتسین بنشینم و بگویم: یا مقلبالقلوب و الابصار یا مدبر الیل و النهار یا محول الحول و الاحوال حول حالنا الی احسن الحال