مجله نوجوان 74 صفحه 6

صندوچة گنج در اکتبر 1865 یک کشتی بخار با نام « ریپابلیک» بندر نیویورک را به مقصد شهر « نیواورلئان» در جنوب آمریکا ترک کرد . شهر نیواورلئان در اثر جنگ های داخلی صدمات شدیدی دیده بود و کشتی وسایلی را که برای بازسازی شهر سفارش داده بودند حمل می کرد . اما کشتی « ریپابلیک» هرکز به مقصد نرسید . کشتی در میانه های راه دستخوش طوفانی سهمناک شد و در آستانة غرق شدن قرار گرفت . هر 88 مسافر کشتی سطل به دست سعی کردند آبهای روی عرشه را خالی کنند و مانع از غرق شدن کشتی شوند ولی تلاش آن ها بی ثمر بود . کشتی لحظه به لحظه بیشتر در آب فرو می رفت . سرانجام مسافران کشتی سوار قایق های نجات شدند و کشتی نیمه جان را ترک کردند . آن ها غرق شدن کامل کشتی را شاهد بودند . داخل کشتی چیزهای با ارزشی بود . مثل پارچه های ابریشمی گران قیمت و مقدار زیادی مواد خوراکی . علاوه بر این ها یک صندوق پر از سکه طلا هم بود که نزدیک به یکصد هزار دلار ارزش داشت . صندوقچه به اعماق دریا رفت و تا سال های سال هم همانجا ماند . جستجوی کاوشگران برای یافتن این گنجینه بی ثمر بود . تقریباً همه این موضوع را به دست فراموشی سپردند . اما در سال 2003 بار دیگر عده ای به فکر سکه های طلا افتادند . با این تفاوت که آن ها به دستگاه های پیشرفته مجهز بودند و طبیعتاً شانس پیدا کردن سکه ها بیشتر بود . آنها سوار بر یک کشتی به نام « اودیسه» به نقطه ای که حدس زده می شد ریپابلیک غرق شده باشد رفتند . سپس با دستگاه های مجهز پیشرفته شان در اعماق اقیانوس به دنبال اثری از کشتی غرق شده گشتند و به زودی کشتی ریپابلیک را یافتند . کشتی در این مدت طولانی از جایش جا به جا شده بود و در عمق 520 متری قرار داشت . گروه کاوشگران با کمک دستگاه های مجهز کف اقیانوس را اسکن کردند و محل دقیق صندوقچه را یافتند . آن ها برای بالا کشیدن صندوقچه به شناگر ماهر و غواص حرفه ای احتیاجی نداشتند . یک دستگاه مکنده را به قعر اقیانوس فرستادند و به راحتی صندوقچه را به سطح آب آوردند . سکه های طلا به زیبایی و درخشندگی روز اول بود . در این مدت 140 سالی که این ثروت هنگفت در قعر اقیانوس رها شده بود ، فقط یک تفاوت به وجود آمده بود . سکه ها اکنون عتیقه به حساب می آمد و هفتاد و پنج میلیون دلار ارزش داشت . بهای سکه ها با گذشت 140 سال ، هفتصد برابر شده بود . نوشته : دیوید گوردن ترجمه : محسن رخش خورشید