مجله نوجوان 74 صفحه 16

سوژه طلایی ماه کره ماه تنها قمر زمین است . میانگین فاصله ماه تا زمین 384403 کیلومتر و قطر ماه 3476 کیلومتر است . در سال 1969 نخستین افراد به نام های نیل آرمسترانگ و باز آلدرین بر ماه فرود آمدند . بر خلاف زمین ، نه آب دارد و نه جو و نه حیات و نه میدان مغناطیسی . نمی توان گفت که ماه کاملاً غیر فعال است ؛ زیرا « ماه لرزه» را باید نشانه ای از وجود نوعی حرکت در درون آن دانست . قطعاً ماه در دوران گذشته ، آتشفشان هایی داشته است ؛ اما غالب حفره هایی را که در آن میبینیم ، نتیجه اصابت سنگ های آسمانی در اولین روزهای شکل گیری آن است . بعضی از این حفره ها عظیم اند ؛ مثلاً عمق حفره نیوتون 8000 متر است . هنگامی که سفینه فضایی شوروی به نام لونا 3 ، از پشت ماه عکس گرفت ، دانشمندان دیدند که روی پنهان ماه درست مانند روی آشکار آن نیست . در آنجا ، تعداد حفره ها بسیار بیشتر بود ؛ اما به طور کلی ، از حفره های روی آشنای ماه کوچکتر بودند . اکثر دانشمندان معتقدند که سیاره ای به اندازه مریخ با زمین برخورد کرده ، صخره ای عظیم را از آن جدا کرده سپس با آن صخره به هم آمیخته و ماه را به وجود آورده است . فضانوردان سنگ هایی با انواع مختلف در ماه یافته اند . خسوف در ماه گرفتگی ، زمین در حرکت مداری خود به دور خورشید سایه اش را ، که در فضا در سمتی مخالف خورشید پهن شده است ، به دنبال می کشد . سایه زمین به شکل یک مخروط است . خسوف زمانی اتفاق می افتد که که ماه وارد مخروط سایه زمین شود . مدت دوام خسوف نسبتاً زیاد است . زیرا قطر مخروط سایه زمین در نقطهای که ماه از آن می گذرد ، در حدود 9200 کیلومتر است . اگر ماه مخروط را بطور مرکزی قطع کند . نزدیک به دو ساعت در خسوف کامل خواهد بود ، زیرا قطر ماه در حدود 3500 کیلومتر و سرعت متوسط آن 3200 کیلومتر در ساعت است . سایه زمین ماه را کاملاً تاریک نمی کند . حتی وقتی که خسوف کامل باشد ماه کاملاً مرئی است . ولی رنگ سرخ بی فروغی جای درخشش عادی آن را می گیرد . این فروغ مختصر معمول نور آفتابی است که از جو زمین به داخل مخروط سایه شکسته شده است . اجزای آبی و بنفش نور آفتاب بر اثر پراکنده شدن در جو زمین ، حذف شده اند و مؤلفه های سرخ نورند که قرص ماه را اندکی روشن می کنند .