مجله نوجوان 99 صفحه 16

نخستین مایه کوبی در یکی از روزهای سال 1768 دختر شیردوشی در اتاق انتظار مطب جرّاحی در گلاسترشر نشسته بود . آن روزها آبله مرغان همچون بلای کوبنده ای انگلستان را به وحشت انداخته بود . در اتاق انتظار ، میان بیماران سخن از آبله مرغان به میان آمد . دختر شیردوش گفت که من هرگز این بیماری را نخواهم گرفت زیرا در گذشته به « آبله گاوی » مبتلا شده ام و افزود که آبله گاوی هم دارای علایم آبله مرغان است هرچند که از آن ضعیف تر است . نکته ای که دختر به آن اشاره کرد . توجه یک دانشجوی پزشکی را که در آن روز او نیز در اتاق انتظار نشسته بود به خود جلب کرد و وی ادوارد جنر بود که از آن پس پیوسته به این نکته می اندیشید تا سرانجام تحصیلش در لندن به پایان رسید . ادوارد جنر پس از احراز صلاحیت در حرفه ی پزشکی به زادبوم خود ، دهکده ی گلاسترشر ، بازگشت او افزون بر درمان بیماران بیست سال از اوقات بیکاری خود را صرف بررسی و کاوش کرد تا سرانجام پی برد که آن دختر شیر فروش چه سخن درستی گفته بود ، زیرا کسانی که بیماری آبله گاوی گرفته اند به ندرت به آبله مرغان دچار می شوند . در 1796 ادوارد جنر به نخستین تجربه در این باره دست زد . او به بیماران خود اندکی آبله گاوی داد تا مطمئن شود که آنها جانشان از بلای آبله مرغان مصون می ماند . در مرحله بعد در 1798 نخستین آزمایش خطرناک خود را انجام داد و آن مایه کوبی چهار کودکی بود که قبلاً مایه ی آبله گاوی به آنها زده شده بود . اما اکنون جنر می خواست مایه آبله مرغان را هم وارد بدنشان کند . نتیجه ی این آزمایشات نیز برای جنر بسیار موفّقیت آمیز و مسرّت بخش بود . زیرا دید که هیچ یک از کودکان با وارد شدن مایه ی آبله مرغان به آن بیماری دچار نشدند بدین ترتیب بود که ادوارد جنر موفق به کشف مهم مایه کوبی (واکسن زنی) شد . در پرتو این کشف آبله مرغان که روزی بیماری کشنده ای بود امروزه دیگر می توان گفت تقریباً خطر آن از میان رفته است . مایه کوبی در آغاز مخالفان بسیاری داشت ولی سرانجام چنان مورد استقبال قرار گرفت که حتی برای کسانی که می خواستند به یکی از کشورهای متمدن سفر کنند واکسن زدن اجباری شد .