مجله نوجوان 156 صفحه 15

وصیت نامۀ یک روز تعطیل مطمئن هستم که تا به حال ندیده­اید که یک «روز تعطیل» برای خودش وصیت نامه بنویسد. باید به همۀ آنهایی که فکر می­کنند عمر من یک روزه به پایان می­رسد گوشزد کنم که سخت در اشتباره هستند. عمر من ابدی است. این چیزی را هم که نوشته­ام برای همین گوشزد کردن است. باید بدانید که من یک چهرۀ بین­المللی هستم یعنی در تمامی نقاط جهان حضور من انکار ناپذیر است. نه تنها در همۀ نقاط جهانی حضور دارم بلکه باید بدانید که خیلی هم دوست داشتنی و توی دل برو هستم. بچه مدرسه­ای­ها قربان من می­روند و کارمندان اداره­ها فدای من می­شوند. خیلی­ها حضور مرا جشن می­گیرند و برای ورود من لحظه شماری می­کنند. قرار است که در مراسم چهره­های ماندگار مرا معرفی کنند و به من جایزه بدهند. از همه جالب­تر اینکه من از آن چهره­های ماندگاری نیستم که دو روز دیگر دار فانی را وداع بگویم. من همیشه سالم و سلامت و سُرو مُر گنده باقی خواهم ماند. در کشور شما ممکن است فقط به خاطر برف و سرما از من دعوت به عمل بیاید ولی در بعضی از نقاط جهان حتی وقتی رئیس مملکتشان عطسه هم می­کند برای یک هفته مرا دعوت می­کنند و دور سرم اسفند می­گردانند تا چشم نخورم. خلاصه اینکه بنده در بین چهره­های سرشناس و ماندگار و سوپر استارها و همۀ آدمهایی که به نوعی سرشان به تنشان می­ارزد از همه محبوب­تر و دوست داشتنی­تر هستم. تا کور شود هر آنکه نتواند دید.