مجله نوجوان 156 صفحه 27

را در هم ادغام کرده و به ترکیبی جدید رسیده است. یکی از ویژگی­های آثار مقدم، توجه او به موسیقی است. دو فیلم از فیلمهای او صرفاً به موضوع موسیقی می­پردازد و حتی فیلم «مکس» را می­توان تنها فیلم موزیکال سینمایی ایران در گروه بزرگسال دانست که از استانداردهای جهانی رایج در فیلمهای موزیکال تبعیت می­کند. در پریدخت، حضور زیبای موسیقی به همراه تصویربرداری و نورپردازی ویژه سبب می­شود که بیننده، خواه ناخواه جذب اثر شود و داستان روان این سریال را دنبال کند. علی مصفا که پیش از این تجربۀ همکاری با مقدم را در فیلم پارتی هم داشته است با اینکه بازی روان و راحتی از خود ارائه می­دهد، تمام سعی خود را کرده است تا از نقشی که در سریال کیف انگلیسی داشت فاصله بگیرد. او که در کیف انگلیسی در مقابل «خان» ایستاده بود و ظلم و ستیزی را به نمایش گذاشته بود، اینک در لباس خان به یک ظالم تمام عیار تبدیل شده است و دیگر نمی­توان از آن معصومیت از دست رفته­اش در کیف انگلیسی نشانی یافت. لیلا حاتمی مانند همیشه صبور و متین بازی می­کند و تنها با نگاهش عمق بازی­اش را به بیننده منتقل می­کند. صالح میزاآقایی، بار دیگر در نقش منفی ظاهر شده است ولی موذی­گری این نقشش را بهتر از نقشهای دیگر ارائه می­دهد. شاید اوج بازی او در این مجموعه وقتی باشد که گوشۀ چشمش در سایه روشن پدیدار است و او قصد دارد که پهلوان را بکشد. ارائه تمام بازی به وسیلۀ یک چشم، واقعاً کار استادانه­ای است که تنها بازیگری همچون آقامیرزایی می­تواند از عهده­اش برآید. شاید انتخاب بازیگرها در نقشهایشان قدری کلیشه­ای باشد ولی هر کدام از آنها سعی کرده­اند کاراکتری جدید از آن کلیشه را به نمایش بگذارند. کامبیز دیرباز هم همچون همیشه زیبا بازی می­کند. بدون شک سریال پریدخت نه تنها در حیطۀ سریالهای مناسبتی بلکه در تاریخ سریالهای تلویزیونی یک سریال ماندگار خواهد بود.