مجله نوجوان 156 صفحه 25

او فقط یک بار رانندگی کرد انیشتین برای رفتن به سخنرانی­ها و تدریس در دانشگاه، از راننده مورد اطمینانش کمک می­گرفت. رانند وی نه تنها ماشین او را هدایت می­کرد، بلک همیشه در طول سخنرانی­ها در میان شنوندگان حضور داشت. انیشتن، سخنرانی مخصوص به خود را انجام می­داد و بیشتر اوقات راننده­اش به طور دقیقی آنها را حفظ می­کرد. یک روز انیشتن در حالی که در راه دانشگاه بود، با صدای بلند در ماشین پرسید: چه کسی احساس خستگی می­کند؟ راننده­اش پیشنهاد داد که آنها جایشان را عوض کنند و او جای انیشتن سخنرانی کند، سپس انیشتن به عنوان راننده او را به خانه بازگرداند. عدم شباهت آنها مسئله خاصی نبود. انیشتن تنها در یک دانشگاه استاد بود، و در دانشگاهی که وقتی برای سخنرانی داشت، کسی او را نمی­شناخت و طبعاً کسی نمی­توانست او را از راننده اصلی تمییز دهد. او قبول کرد. اما کمی تردید در مورد اینکه اگر پس از سخنرانی سوالات سختی از راننده­اش پرسیده شود. او چه پاسخی خواهد داد، در درونش داشت. به هر حال سخنرانی به نحوی عالی انجام شد. ولی تصور انیشتن درست از آب در آمد. دانشجویان در پایان سخنرانی انیشتن جعلی شروع به مطرح کردن سوالات خود کردند. در این حین راننده باهوش گفت: «سوالات بقدری ساده هستند که حتی راننده من نیز می­تواند به آنها پاسخ گوید. سپس انیشتن از میان حضار برخاست و به راحتی به سوالات پاسخ داد، به حدی که باعث شگفتی حضار شد. الهام­گر او یک قطب­نما بود انیشتن در سنین نوجوانی یک قطب­نما به عنوان هدیۀ تولد از پدرش دریافت کرده بود. وقتی که او طرز کار قطب­نما را مشاهده می­نمود، سعی می­کرد طرز کار آن را درک کند. او بعد از انجام این کار بسیار شگفت­زده شد. بنابراین تصمیم گرفت علت نیروهای مختلف در طبیعت را درک کند. راز نهفته در نبوغ او بعد از مرگ انیشتن در 1955 مغز او توسط توماس تولتز هاروی برای تحقیقات برداشته شد. اما اینکار به صورت غیر قانونی انجام شد. بعدها پسر انیشتن به او اجازه تحقیقات در مورد هوش فوق­العاده پدرش را داد.. هاروی تکه­هایی از مغز انیشتن را برای دانشمندان مختلف در سراسر جهان فرستاد. از این مطالعات دریافت می­شود که مغز انیشتن در مقایسه با میانگین متوسط انسانها مقدار بسیار زیادی سلولهای گلیال که مسئول ساخت اطلاعات هستند داشته است. همچنین مغز انیشتن مقدار کمی چین­خوردگی حقیقی موسوم به شیار سیلویوس داشته، که این مسئله امکان ارتباط آسان­تر سلولهای عصبی را با یکدیگر فراهم می­سازد. علاوه بر اینها مغز او دارای تراکم و چگالی زیادی بوده است و همینطور قطعه آهیانه پایینی دارای توانایی همکاری بیشتر با بخش تجزیه و تحلیل ریاضیات است.