مجله نوجوان 168 صفحه 26

تماشاخانه حامد قاموس مقدم نمایش در ایران بخش نخست دین و نمایش در کشورهایی مانند هند و یونان اعتقاد به بیش از یک خدا وجود داشت یعنی آنها برای هر چیزی به سرعت یک خدا معرفی می­کردند تا کارهای مربوط به آن چیز را سامان بدهد ولی در ایران همیشه مردم یکتاپرست بودند. قبل از اسلام که مردم زرتشتی بودند و پس ازآن که اسلام آوردند اعتقاد داشتند که یک خدای واحد بر جهان حکومت می­کند و تصویر کردن او از هر جهت خطا است. یونانیها که پایه­گذار نمایش هستند اغلب با خدایان خود شوخی می­کردند و مسائل مربوط به آنها را در نمایش نشان می­دادند. مردم هم دوست داشتند بدانند این همه خدا چه کار می­کنند، چه می­گویند، چه می­پوشند و خلاصه وقتشان را چگونه می­گذرانند. نویسنده­ها و کارگردانهای نمایش درآن دوران تمام انرژی خود را می­گذاشتند تا سر از کار خدایانشان در بیاورند و چون نمی­شد از آنها فیلمی مستند تهیه کرد و شبکۀ 4 و برنامۀ مستند 4 هم نبود که کار و بار خدایان یونانی را نشان بدهد، مردم در سالنهای نمایش جمع می­شدند تا حسّ کنجکاویشان ارضاء شود اما مسلمانان و زرتشتیان و کلّاً معتقدان به خدای یگانه می­دانستند که خداوند متعال بزرگ­تر از آن است که وصف شود. از اینها گذشته چون خدایان یونانی زاییده ذهن مردم بودند پس یکی باید پیدا می­شد که آن را برای بقیه تشریح کند ولی خداوند متعال که خالق تمام جهان است آنقدر بزرگ و عظیم است که هیچ بنده­ای نمی­تواند و به خودش اجازه نمی­دهد تصویری از او در ذهنش درست کند. رقاصان با صورتک بز (نمایش درایران)