مجله نوجوان 199 صفحه 5

The day! When you are not available Nor our existences The way the should have been No inevitable … As always the end of my words And its bottom line Swallowed in sobs It’s been some time Since I’ve been saving it here in my heart Those slim smiles For the day that never comes! But In calendar pages There’s no sign of that day at all! Whatever that day looks like One like yesterday Tomorrow A day certainly like the day of ours Who knows? May be today is the day! No inevitable Everyday is the day When you’re not available! When you are not available Nor our existences The way they should have been Gheysar Aminpour در ستایش نهج البلاغه یا علی! کیست که تو را نبیند مگر آن که نخواهد ببیند؟ کیست که از نعمت وجود تو بی­بهره بمیرد مگر که از تو دوری گزیند؟ نشان تو همین نزدیکی است. نهج‏البلاغه نوری بی‏تاریکی است. عطشان چشمۀ معنویت کیست؟ کیست که می‏خواهد آب بر او از سرچشمه بجوشد و کیست که می‏خواهد جرعه جرعه و زلال زلال، از سرچشمۀ آب بنوشد. مرد راه حقیقت کجاست؟ آیا با سرچشمه آشناست؟ آیا در لجّۀ دریای نهج‏البلاغه غوطه خورده است و جرعه‏ای طراوت و تطهیر به ارمغان برده است؟ دل به بیکران آن زده است یا هنوز هم که هنوز است جانش در پرده است؟ کجا می‏رویم و دست به دامان کدام داننده می‏شویم؟ راز جهان را از که می‏جوییم و عطر حقیقت را از کدام نوشته می‏خواهیم ببوییم؟ مدهوش کدام طلسمیم؟ مبهوت کدام راه و رسمیم؟ راستی کجاست راه؟ کجاست بیراه؟ کجاست راه مستقیم؟ اگر خاطر به دهها نوشته از دهها نویسنده سپرده‏ایم و راه به جایی نبرده‏ایم، یک سطر هم از کتاب حقیقت بخوانیم.