خانم معصومه کارگر چند ایمیل جذاب برای مجلّۀ خودشان ارسال کردند که یکی از آنها را با هم میخوانیم:
روزی میان یک ماده شتر و فرزندش گفت
وگویی به شرح زیر صورت گرفت:
بچه شتر: مادر جون چند تا سوال برام
پیش آمده است. آیا می تونم ازت بپرسم؟
مادر شتر: حتماً عزیزم.
بچه شتر: چرا ما کوهان داریم؟
مادر شتر: خُب پسرم ما حیوانات صحرا هستیم. در کوهان آب و غذا ذخیره می کنیم تا در صحرا که چیزی پیدا نمیشود بتوانیم دوام بیاوریم.
بچه شتر: چرا لنگهای ما دراز و کف پای ما گرد است؟ مادر شتر: پسرم! قاعدتاً برای راحت و سریع راه رفتن در صحرا، داشتن این نوع دست و پا ضروری است.
بچه شتر: چرا مژههای بلند و زخیم داریم؟ بعضی وقت ها مژهها جلوی دید من را میگیرد.
مادر شتر: پسرم این مژههای بلند و ضخیم یک نوع پوشش حفاظتی است که چشمهای ما را در مقابل باد و شنهای بیابان محافظت میکند.
بچه شتر: فهمیدم. پس کوهان برای ذخیره کردن آب است برای زمانی که ما در بیابان هستیم. پاهایمان برای راه رفتن در بیابان است و مژههایمان هم برای محافظت چشمهایمان در برابر باد و شنهای بیابان! درست است؟
مادر شتر: کاملاً!
بچه شتر: فقط یک سوال دیگر دارم.
مادر شتر: بپرس عزیزم!
بچه شتر: پس ما در این باغ وحش چه میکنیم؟
***
نتیجهگیری: مهارتها، علوم، تواناییها و تجارب فقط زمانی به درد میخورد که ما در جایگاه واقعی و درست خود باشیم. پس همیشه از خود بپرسیم در کجا قرار داریم.
معصومه کارگر 14 ساله از رفسنجان
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 210صفحه 21