امام حسین راضی باشد سرمقاله
محرّم دارد کم کم به روزهای پایانی خود نزدیک می شود. حالا وقت آن است که بنشینیم و به شیوهء عزاداری هایمان در ماه محرّم فکر کنیم و صادقانه ببینیم که کدام کار ما مورد رضایت امام حسین علیه السّلام بوده است. خیلی از ما به جای اینکه با پدرها و مادرها و همراه با بزرگترها در مجالس عزاداری حاضر شویم برای خودمان با چادرهای مشکی در گوشه های خیابان هیأت و تکیه درست کردیم.
حالا باید بنشینیم و فکر کنیم که آیا در جمع ما کسی بوده است که از ما بیشتر بداند و ما را با معارف اهل بیت آشنا کند یا ما فقط به طبل و سنج و دهل دلمان را خوش کرده بودیم؟
فکر کنیم ببینیم که آیا هیأتی که در گوشهء خیابان بر پا کرده ایم راه ماشینها را نبسته و راننده ها را به زحمت نیانداخته است؟
آیا ما با نوجوانهای هم سن و سالمان در ساعات مناسبی توی کوچه و خیابان دسته راه انداخیتم؟ آیا صدای طبل و دهل ما موقعی که مردم در حال استراحت هستند باعث آزار بیمار دردمندی نشده است؟
به همهء اینها باید دقّت کنیم. دقّت کنیم آیا درست کردن ترافیک با علم و چلچراغ ثواب بیشتری دارد یا گریه کردن در محفل عزاداری؟
دقّت کنیم که اشعاری که در سوگ حضرت اباعبدالله علیه السّلام بر زبان آورده ایم مناسب شأن والای آن بزرگوار بوده است و دقّت کنیم که موسیقی هایی که در ایّام عزاداری در نوحه هایمان از آن استفاده کرده ایم از شأن عزاداری نکاسته است؟
محرّم، فصل شور و سوگ و حماسه و عرفان است. این که در این ماه چه طور عزاداری کردید مهم نیست؛ مهم این است که امام حسین از عزاداری ما راضی باشد
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 58صفحه 3