مجله نوجوان 58 صفحه 26

هنر هنر غارنشینان آرزو رضوی در سال 1986،آدمهای زیادی از سراسر دنیا به غارهای نزدیک دهکدهء کوچکی در شمال اسپانیا علاقمند شدند. نام این دهکده، آلتامیرا بود. مدارک زیادی، دال بر زندگی غارنشینان عصر حجر در این غارها وجود داشت. از روی استخوانها و مدارک دیگر باستان شناسی، روشن شده بود که انسانهای پیش از تاریخ شکارچی بوده اند. آنها گاوهای کوهان دار، اسبهای وحشی، گاوها و سایر حیوانات را برای خوردن شکار می کردند. در سال 1879، نام آلتامیرا، بار دیگر در دانشگاهها و موزه ها پیچید. در یکی از عمیق ترین غارهای آلتامیرا، کاشفان به تصاویر شگفت آوری برخورد کردند. با آزمایشهای پیچیده، روشن شده که نقاشیهای روی دیواره های غار حدود 20 هزار سال قدمت دارند. پس از آن، مثالهای بیشتری از هنر عالی غارنشینان پیدا شد. به خصوص در جنوب فرانسه، شمال اسپانیا و شمال آفریقا که معروفترین آنها، غار لاسکو در جنوب فرانسه است. نقاشیهای عالی این غار در سال 1940 و با کنجکاوی 4 پسربچه کشف شد. حالا خوب است از خودمان بپرسیم این نقاشیهای قدیمی آنقدر با ارزش هستند؟ اول اینکه آنها خیلی طبیعی هستند. کمتر هنرمندی می تواند حیوانات را به این خوبی و سادگی ترسیم کند. دوم اینکه رنگها به طرز اعجاب آوری خوب هستند و حتی بعد از گذشتن 20 هزار سال، قابل تشخیص هستند هنرمندان غارنشین از رنگهای قرمز، قهوه ای، سیاه و بنفش استفاده می کردند. در نقاشیهای آنها رنگهای سبز و آبی دیده نمی شود، شاید آنها طرز ساختن این رنگها را نمی دانستند و شاید به سادگی، از این رنگها خوششان نمی آمده است. اگر کسی بخواهد غار و هنر غارنشینان را ببیند باید از یک راهنما کمک بگیرد. غار محل سرد و مرطوبی است که بدون لباس مناسب نباید وارد آن شد. نور کافی و قابل حمل جزو تجهیزات اصلی کشف غارهاست. اکثر نقاشیها در عمق غارها هستند چرا که نقاشان اوّلیه می دانستند که تغییرات جوی دهانهء غار، نقاشیهای آنها را از بین می برد. بنابراین نقاشیهای غارنشینان حداقل در 50 متری دهانهء غار قرار دارد. معلوم نیست غارنشینان اولیه، چطور تاریکی و سرمای عمق غار را تحمل می کردند و لی آنچه مشخص است استفادهء قطعی آنها از آتش برای روشن کردن غارها و نقاشی کشیدن بوده، یعنی نقاشیها بعد از کشف آتش کشیده شده اند. نشانه هایی هم وجود دارند که نشان می دهند انسانهای اولیه از چوبهای افروخته به عنوان مشعلهای نخستین استفاده می کردند. در عمق غارها نقاشیها از سرما و گرما و نور و تغییرات جوی در امان بودند و رنگها به طرز اعجاب آوری تازه هستند. اغلب نقاشیهای اولیه از یک سطح تشکیل شده که اول دور آن را می کشیدند و بعد آن را رنگ می کردند و گاهی اوقات انسانهای اولیه، خطوط دور موجودات را روی رنگها می کندند. انسانهای اولیه، آدمهای برتری طلبی بودند. هر کس سعی می کرده نقاشی اش را بالای نقاشی دیگران رسم کند. به نظر می رسد نقاشان غارنشین برای رسیدن به مقاصد جادویی نقاشی می کشیدند. حیوانات همانهایی هستند که شکار می شدند و در اغلب تصاویر ما حیوانات را با بچه هایشان می بینیم. انسان غارنشین فکر می کرده با این نقاشیها زاد و ولد حیواناتی که منابع اصلی غذایی اش بودند را زیاد می کند و این موضوع هما تأثیر جادویی نقاشیهای باستانی است. بعضی از نقاشیهای دیگر هم برای موفقیت شکارچی در شکار، رسم می شدند. حالا اگر گفتید به جز برتری طلبی، چه عاملی باعث می شد که هرکس نقاشی اش را بالای نقاشی دیگران رسم کند؟ چون برای انسانهای اولیه، تمام کردن نقاشی مهم نبوده بلکه تأثیرات جادویی آن اهمّیت داشته است. شاید هنرمند نقاش باید ارواحی با را نشان دادن مهارتهایش قانع می کرده! و به همین خاطر نقاشیها آنقدر خوب هستند. در واقع هنرمند غارنشین برای تفریح نقاشی نمی کرده بلکه به نظر او این عمل برای ادامهء زندگی اش و راضی نگاهداشتن ارواحی که به وجودشان باور داشته، ضروری بوده است.