مجله نوجوان 02 صفحه 7

اهمیت موسیقی در زندگی علی شیرازی تصور زندگی بدون موسیقی تقریباً محال است (می­گویم تقریباً محال چون عده­ای از همنوعانمان از نعمت گویایی و شنوایی بی­بهرهاند و به هر حال دارند زندگی می­کنند.) موسیقی از بدو تولد تا مرگ همه جا حی و حاضر است. گریه نوزاد خودش نوعی موسیقی است. در گفت­و­گو و بازی با کودک همه سعی می­کنند مقداری از لحن جدی در کلامشان کم کنند و با لحن کودکانه با او حرف بزنند و آرام آرام که کودک تکلم را یاد می­گیرد صاحب لحن خاص می شود و کلام موسیقی مخصوص خودش را پیدا می­کند مانند نوع راه رفتن هر فرد که مخصوص خود اوست (در واقع با انتخاب ناخودآگاه موسیقی برای هر جمله و کلام است که می­توانیم منظورمان را بیان کنیم.) از صداهای محیط (عبور و مرور اتومبیلها، شرشر باران و حتی لغزش قلم روی کاغذ) که همگی نوعی موسیقیاند و می­رسیم به موسیقی محض که یکی از ناب­ترین و مؤثرترین هنرهاست. موسیقی آوازی، که قدمت آن احتمالاًبه زمان آدم و حوا می­رسد (هر چند به صورت بدوی و ابتدایی آن) و قدیمی­ترین ساز به احتمال قریب به یقین همان نی است و می­بینیم که با گذشت زمان سازها و آوازها به گونهها و اقسام مختلف گسترش و در میان ملل و اقوام مختلف رواج پیدا می­کنند. اینجاست که با مروری ساده و پیش پا افتاده بر انواع موسیقی می­توانیم به اهمیت آن پی ببریم. موسیقی مذهبی، نظامی (رزمی)، بزمی، فولکوریک و محلی، کلاسیک، موسیقی فیلم وترانه و در یک کلام از موسیقی برای تهییج، آرامش دادن، شاد کردن و غم­گساری، ابراز همدردی با افراد، استفادههای تجاری و تبلیغاتی و حتی مسایل ملی، میهنی و سیاسی و بیان دردها و رنج­های ملتها و... استفاده می­شود. مروری کوتاه بر مثالها (هرچند خیلی گستردهاند) تاحدودی به ما کمک می­کند. مثلاً موسیقی مذهبی صرف نظر از قطعات خاص مسیحیان که در روزهای یکشنبه در کلیسا اجرا می­شود در کشور خودمان نیز در تمام مراسم حضوری قاطع و مؤثر دارد که بزرگترین جلوه آن را در اجرای اذان می­بینیم ودر مراحل بعد، شامل قرائت قرآن، نوحه ومرثیه خوانی، تعزیه و... می­شود یا در موسیقی فولکوریک و محلی که در دور افتاده­ترین نقاط کشور عزیزمان ایران نیز هر ده و روستایی دارای نغمهها و ترانههای مخصوص خودش است که ریشه در تاریخ و قومیت آن منطقه دارد و هر کدام از آوازهاو تصنیفها یادآور مثلاً عشق و دلدادگی دو عاشق یا جنگی خونین در فلان سال است. پس به نتیجه می­رسیم که موسیقی هر چه­قدر که می­تواند از فرهنگ محیط تأثیر بپذیرد توانایی فرهنگ سازی نیز دارد یا در مورد سرودها و ترانههایی که در زمان انقلاب و جنگ در کشورمان رواج داشت هیچ­گاه یاد و خاطره آن نغمهها را فراموش نخواهیم کرد که خود سمبل و نشانه-ای از آن سالها تبدیل شده است یا موسیقی ترانه که می­بینیم سطر یا سطرهایی از گنجینه ترانههای ایرانی در چند دهه اخیر حتی به صورت ضرب­المثل وارد زبان شده است و دیکر این که با ورود به عصر ارتباطات می­بینیم که در دنیای رسانهها ( رادیو، تلویزیون، اینترنت و...) که در زندگی امروز حرف اول را می­زنند موسیقی حضور همه جانبه دارد. از همه اینها که بگذریم دوست دارم مطلب را با اشاره به قوی­ترین جنبه موسیقی به پایان ببرم به قول حافظ، ابر مرد شعر و ادب پارسی: عاشق شو ارنه روزی کار جهان سر آید ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی و اگر عشق را مرکز ثقل و گرانیگاه هستی و معنویت بدانیم کیست که نداند که موسیقی مؤثرترین و کارآمدترین ابزار بیان این پررمز و رازترین پدیده زندگی است. به قول دوستی وقتی یک موسیقی پرشور و عاشقانه در جایی به گوش می­رسد همه آدمها در هر شأن و موقعیتی دست از کار خود می­کشند و به آن موسیقی گوش می­سپارند. یک قصه بیش نیست غم عشق و این عجب کز هر زبان که می­شنوم نامکرر است.