مجله نوجوان 117 صفحه 3

سرمقاله بالاخره پول خوبه یا بده؟! دسترنج آن زندگی کند و به دیگران خیر برساند. از این حکایت و بسیاری از روایاتی که از امامان معصوم ما نقل شده است می‏فهمیم که کار و تلاش در دین ما از بزرگترین عبادات است تا جایی که اگر کسی در راه کسب روزی حلال برای خانواده‏اش کشته شود، شهید محسوب می‏شود. حضرت علی علیه السلام نیز که سالهای زیادی از عمر مبارکشان صرف حفر چاهها و قناتهای مکّه و مدینه شده است، بهترین الگو برای اهمّیت کار و تلاش در دین اسلام هستند که با مرور زندگی آن حضرت درخواهیم یافت که کسانی که به بهانۀ تصوّف و عرفان و دینداری، گوشه‏نشینی می‏کنند و خیری از ایشان به کسی نمی‏رسد حتماً دین اسلام را اشتباه فهمیده‏اند و به مسیرهای انحرافی از آنچه خواست خداست افتاده‏اند. آدم زنده وظیفه دارد که حرکت کند و از خدا روزی بخواهد و آدمی که حرکت نکند و دست از تلاش بردارد مثل مرداب خواهد گندید. صفحه تمام شد امّا حرفهای ما هنوز ادامه دارد. هفتۀ آینده هم با ما همراه باشید. سر مقالۀ دنباله‏دار ما رسید به اینجا که پول هدف نیست بلکه وسیله است و تا وقتی که آدم دلبستۀ آن نشده است می‏تواند آخرت آدم را هم آباد کند، چه برسد به دنیا! این هفته می‏خواهم این یادآوری را به حرفهای گذشته اضافه کنم که دلبسته نشدن به مال دنیا با روی گرداندن و فرار کردن از مال دنیا تفاوت دارد. آدم اگر چیزی نداشت و دلبستۀ آن نشد که هنر نکرده است؛ هنر این است که آدم چیزی داشته باشد و دلبستۀ آن نشود. بعضیها به بهانۀ زهد و تقوی و قناعت، گوشۀ منزل می‏نشینند و یک عمر به زن و بچّه‏هایشان گرسنگی می‏دهند و این عملشان را آخر مسلمانی می‏دانند. حال اینکه خداوند بنده‏های تنبل و تن‏پرور را دوست ندارد و خیر و برکت خود را از کسانی که حرکتی از خودشان نشان نمی‏دهند، دریغ می‏کند. حتماً آن حکایت معروف را شنیده‏اید که پیرمردی، حضرت امام محمد باقر علیه السّلام را در گرمای تابستان و در حالی که عرق از پیشانی مبارک حضرت فرو می‏ریخت مشغول کار در مزرعه مشاهده کرد. پیرمرد خواست امام را نصیحت کند، جلو رفت و گفت: (( خدا کارت را اصلاح کند. می‏بینم که مرد نامداری از خاندان رسالت در این هوای گرم با این حال خسته برای طلب دنیا بیرون آمده. آخر عزیز من همۀ ما می‏میریم. اگر تو در این حال باشی و اجل برسد چگونه با خدا روبرو خواهی شد؟ )) آن حضرت فرمود: «به خدا قسم اگر مرگ من در این حال فرا رسد درحالتی خدا را ملاقات می‏کنم که در حال فرمانبرداری و طاعت و عبادت او هستم و با کار و زحمت، خود را از احتیاج پیدا کردن به تو و دیگران حفظ می‏کنم. انسان از مرگ موقعی باید پروا کند که در حال نافرمانی و معصیت باشد یا سربار جامعه باشد و کاری نداشته باشد که خود با