مجله نوجوان 117 صفحه 7

پس به وضوح می‏توان دریافت که آن غول عظیم‏الجثّه‏ای که با آن لباس زنجیری و ظاهری که بیشتر به یک رئیس قبیلۀ آفریقایی شبیه است که کمی تا قسمتی هم انحراف جنسی دارد، نمی‏تواند هیچ ارتباطی با خشایارشای با ابهّت ما داشته باشد. لشگر این جانور غریب نیز لباس لشگریان عرب را به تن دارند که این مسئله حتی برای شخصی که نمرۀ تاریخش 2 هم شده باشد قابل قبول نیست. این مسئله از نظر تطبیق تاریخی مانند این است که ما در فیلمی یک دست لباس غوّاصی بر تن گالیله بپوشانیم و هی توی سرش بزنیم تا در کلیسا زانو بزند و قسم بخورد که زمین نمی‏چرخد! در این فیلم همۀ ایرانیان را سیاه پوستانی جزام زده یا اعرابی بدوی نشان داده‏اند. شاید این نگاه به یک فرهنگ اصیل و عظیم مانند فرهنگ ایران بسیار کودکانه و سرسری باشد امّا اگر این گونه توهین‏ها از همین ابتدای راه بی جواب بماند راه توهین‏ها و مسائل دیگری باز می‏شود. مبارزه با این توهین‏ها باید زمانی آغاز می‏شد که در بازی‏های رایانه‏ای و تروریست‏ها فارسی حرف می‏زدند. اهداف ساخت چنین فیلم‏هایی می‏تواند گوناگون باشد ولی بدون شک به مسئلۀ هسته‏ای ایران مربوط است. شاید هم آمریکا از تشکیل مجدد امپراطوری ایران می‏هراسد. یک امپراطوری ایرانی- اسلامی با قدرتی جهانی که بساط همۀ ظلم را یک جا از ریشه برکند. نظر ترکیب بندی از کادرهای افقی و عمودی بسیار زیبایی استفاده شده است که حاصل نگاه حرفه‏ای میلر در استریپش است. استفادۀ به جا از تکنیک اسلوموشن (Slow Motion) در جای جای فیلم و گفتار راوی در لحظات خاصّ حسّی به اثر گذاری بیشتر فیلم کمک بسیاری کرده است. همۀ اینها حاکی از آن است که هالیوود کمر همّت بسته است که تاریخ ایران باستان را به لجن بکشد. فیلم از تولد لئونیدوس آغاز می‏شود و راوی روی صحنه‏های مختلف، روند رشد او را توضیح می‏دهد. همانطور که در این فیلم دیده می‏شود کودکان در بدو تولد نزد پیری برده می‏شوند تا بررسی شود که آیا توان تبدیل شدن به مردی مبارز را در قوم اسپارت خواهند داشت یا خیر! این مردک (مرد کوچک!) مبارز تا 7 سالگی نزد خانواده‏اش به تعلیمات نظامی می‏پردازد. بعد از 7 سالگی از خانواده‏اش جدا می‏شود و به یک پادگان نظامی فرستاده می‏شود. در سن 12 سالگی، مردک مبارز در طبیعت رها می‏شود تا اگر زنده ماند در سن 17 سالگی نزد خانواده‏اش بازگردد. یکی از بزرگترین معضلات این فیلم که بیش از هرچیز واقعیّت فیلم را زیر سؤال می‏برد و از طرفی موجب شاکی شدن ایرانی‏های مقیم مرکز و سایر نقاط جهان شده است نوع پوشش ایرانیان در این فیلم است. به گواه تاریخ، اروپاییان و غربی‏ها همانطور که امروز هم دیده می‏شود هیچ گاه به پوشش اعتقاد خاصّی نداشته‏اند و در امتداد این تفکر با شعار «آدم لختش قشنگه!» پرچم نهضت اُمانیسم را در جهان به اهتزاز درآوردند! این در حالی است که ایرانیان باستان از ابتدا برای پوشش انسانها احترام زیادی قائل بودند و در همین راستا پوشش‏های بسیار متنوعی برای هر قوم و قبیله‏ای در ایران پهناور آن روزگار وجود داشت. نمونۀ این البسه را می‏توان در حکّاکی‏ها و نقش و نگارهای باستانی که بر روی ابنیۀ تاریخی ما وجود دارد یافت