مجله نوجوان 119 صفحه 25

- آقای صالحی، نوجوانی را تعریف کنید؟ * نوجوانی، مرحلۀ بعد از نونهالی و قبل از جوانی است. - فقط همین تعریف را از نوجوانی دارید؟ * خب، من فکر می­کنم اصل، دل است. دل که جوان باشد آدم همیشه جوان می­ماند. - به نظر شما دنیای نوجوانی، دنیای برزخ است؟ * شاید سؤال شما از این بابت است که همه به نوجوانان امر و نهی می­کنند، اما به نظر من برزخ مختص این سن نیست، فکر می­کنم این برزخ تا کهنسالی هم وجود دارد. این که مدام پرسیده می­شود چرا این کار را کردی، چرا آن کار را نکردی و یا منظورت چه بود و ... - توصیۀ مجید صالحی به دوستان نوجوانش چیست؟ * پاسخ به این سؤال خیلی سخت است. چون خودم را آدم باسوادی نمی­دانم. ضمن اینکه ازسن نوجوانی من بیش از یک دهه و نیم گذشته و در هیچ گروه سنّی نمی­گنجم؛ نه نوجوان هستم و نه جوان، پیر هم که نیستم. البته نوجوانی برای من تقدس خاصی دارد و من به نوجوانها هم احترام خاصی می­گذارم. چون آنها را انرژیهایی می­دانم که آیندۀ ما را می­سازند و در همین جا از بزرگترها خواهش می­کنم که بیشتر به نوجوانها میدان بدهند و به نظراتشان احترام بگذارند و اگر نوجوانها هم فکر می­کنند که جایی حقشان پایمال می­شود، برای آن بجنگند، چون حضرت علی علیه السلام فرموده­اند اگر یک دانه گندم هم حق توست، باید ایستادگی کنی و حقّت را بگیری. البته با حفظ احترام بزرگترها. - چرا خودتان را جوان نمی­دانید؟ * خودم را کودک می­دانم و با دنیای کودکی­ام حال می­کنم. راستی این توصیه را برای نوجوانها دارم که هیچگاه نترسند، جسارت داشته باشند و ایده­آلهای بزرگی را برای خودشان درنظر بگیرند. چون هر چیزی را که آدم بخواهد، در هر جایگاه و هر قشری هم که باشد، حتماً به آن می­رسد. - آن طور که شنیده­ایم تا کلاس دوم راهنمایی در مدرسه شاگرد اوّل بودید اما پس از فوت پدرتان دچار اُفت تحصیلی شدید. چطور توانستید با این مسئله کنار بیایید و به موفقیتهای کنونی برسید؟ *پدر و مادر هر کدام جایگاه خاص خودشان را دارند، فرقی نمی­کند در چه سنی آنها را از دست بدهیم. تحمل این شرایط برای همه سنگین است، پدر من هم انگیزه­های خوبی برایم ایجاد می­کرد، مخصوصاً وقتی نمرۀ خوبی می­گرفتم، خیلی تشویقم می­کرد. بعد از فوت او یک مقدار دلسرد شدم، البته شاید یک بخشی