مجله نوجوان 119 صفحه 16

مریم شکرانی کنترل تلویزیون که نبود، سرطان هم نبود! چه جوری آدم سؤالش کوفتش می­شود...؟! آقای چگالی بیکی معلّم فیزیک تغییرات فیزیکی؟! ... تغییرات که یک واجۀ فارسی است، شما برو در فرهنگ لغت فارسی معنی­اش را مطالعه بفرما. فیزیکی هم که اگر اشتباه نکنم لغت فارسی پشتو است یا عربی دَری و احتمالاً ترکی استانبولی شاید هم روسی سَن پیترزبورک... آهان جایی هم احساس کردم... نخواندم بلکه احساس کردم که یک لغت قطب جنوبی است و آن طور که از اسم این واجه استنباط می­شود احتمالاً می­تواند متعلق به نواحی شرقی کشور سودان کنار کوهستان آلپ و جبهۀ شمالی رودخانه می­سی­ سی­ پی باشد. البته بنده دوستی داشتم که یادش به خیر یک ذرّه انحراف مردمک چشم داشتند. ایشان قدّشان حول و حوش 171 سانتی متر بود. یک مرد خوبی بودند که حدّ و نصاب نداشت. ما از بچّگی با هم گرگم به هوا بازی می­کردیم. یادش به خیر. یکبار بنده زدم کاسۀ سر ایشان را شکستم. پدرشان رفتند کلانتری و شکایت پدر بنده را کردند. پدر بنده هم رفتند توی کلانتری پدر ایشان را سرویس کردند، بعد پدر دوست بنده دوباره یک شکایت نامۀ دیگر هم نوشتند و به مأموران فوق الذکر تسلیم نمودند و از آن راه رفتند پزشک قانونی. پدر ما هم خلاصه کارش به زندان و دادگاه کشید و از تاریخ فردای آن روز پدرهای ما روی سایۀ هم بمب اتمی کار می­گذاشتند ولی من و دوستم با هم آشتی کردیم و به یک جسم توی دو تا روح تبدیل شدیم! خسته­ات نکنم پسرم. خلاصۀ مطلب اینکه این دوست ما سیرابی و کلّه پاچه خیلی دوست داشت. بنده روز تولّد ایشان 4 متر سیرابی گاو خریدم و کادو پیچ کردم و حسابی سور پرایزش کردم. الان هم چند دقیقۀ پیش یکهو یادشان افتادم و به ایشان زنگ زدم، داشتند ناخن پای چپشان را کوتاه می­کردند. سلام هم رساندند اتّفاقاً ... خُب خسته نباشی فرزندم. دیگر بیشتر از این وقتت را نمی­گیرم، برو استراحت کن امّا یادت باشد که شاعر فرموده است: عجب بالا و پایین داره دنیا! عجب این روزگار دلسرده با ما! یک روز دور و بَرَم صد تا رفیق بود! دریم دام دام رارا رام...! بنده می­روم توی دفتر یک چرتی بزنم.