مجله نوجوان 119 صفحه 26

هم به تنبلی خودم برمی­گشت اما به هر حال این حقیقت را پذیرفتم، به نظر من آنها هیچگاه نمی­میرند و همیشه زنده و ناظر هستند. جای پدر که هیچوقت پر نمی­شود. - معمولاً نوجوانها در این سن علاقه به مطرح شدن و جلب توجه دارند و یکی از راههای مطرح شدن را بازیگری می­دانند. به نظر شما این انگیزه صحیح است؟ * به نظر من نوجوانها به جای مطرح بودن باید جایگاه اصلی خودشان را پیدا کنند. شاید برادر من که یک مغازه­دار است، از من خوشبخت­تر باشد. نوجوانها نباید به دنبال شهرت باشند. باید دنبال چیزی بروند که در آن به آرامش برسند و این خیلی مهمتر است. - اما به نظر اکثر نوجوانها بازیگری راهی است که در آن خیلی بهتر دیده می­شوند. * نه، برای دیده شدن خیلی چیزها هست، به نظر من هیچ بازیگری به اندازۀ «رضازاده» یا «علی دایی» و ... ندیده شده است. شهرت تاریخ مصرف دارد و گذراست. - انگیزۀ شما در شروع کار بازیگری چه بود؟ * صادقانه بخواهم بگویم، آن زمان که شروع کردم به شهرت فکر می­کردم ولی حالا که به این سن رسیده­ام می­بینم که اینها اصلاً ملاک نیست، اما با توجه به تجربیاتی که کسب کرده­ام و چون نوجوانها را دوست دارم، می­خواهم به آنها بگویم، نفر اول شدن فقط در بازیگری و فوتبال و ... نیست. - کمی هم از خودتان بگویید. با کار کودک، خصوصاً طنز، بازیگری را شروع کردید، با توجه به این که تُن صدای خاصی دارید، آیا صدا یکی از عوامل انتخابی­تان برای کار کودک و طنز بوده است؟ * من تا بحال دقت نکرده بودم که صدای خاصی دارم، فالش بودن صدا، ممکن است به کار کمدی کمک کند، (در حالیکه می­خندد) البته فکر نمی­کنم صدای من خیلی فالش باشد. مهم این است که بازیگر بیان خوبی داشته باشد و اَدا در نیاورد.