مجله نوجوان 31 صفحه 4

این مثلها از کجا آمده اند؟! توبه گرگ مرگ است! گرگ پیری بود که در دوران زندگی اش حیوانات و جانوران و پرندگان زیادی را خورده بود. روزی تصمیم گرفت توبه کند. به قصد توبه ، به راه افتاد ، در راه گرسنه شد. به اطرافش نگاه کرد ، یابویی را دید که در مرغزاری می چرید ، پیش او رفت و گفت : می خواهم بروم و توبه کنم ، اما حالا خیلی گرسنه ام. از تو می خواهم که در این ثواب با من شریک بشوی! یابو گفت : از دست من چه کاری برمی آید؟ گرگ گفت : اگر خودت را قربانی این راه بکنی ، هم من می توانم از گوشت تو سیر شوم و از گرسنگی نمیرم ، هم دیگران از گوشت تو می خورند و سیر می شوند و این کار ثواب زیادی دارد و خداوند هم گناهت را می بخشد. یابو برای نجات جان خود به فکر حیله ای افتاد و رو به گرگ کرد وگفت : ای گرگ! من آماده ام که در این کار خیر شرکت کنم و خودم را قربانی کنم ، اما دردی دارم که مدت درازی است زجرم می دهد از تو می خواهم حداقل پیش از مردن ، دردم را چاره کنی. گرگ جواب داد : دردت چیست؟ آن را چاره می کنم. یابو گفت: چه بگویم که چندی پیش یک نعلبند نادان نعل را به اشتباه روی گوشت پاهایم زد و این درد از آن روز مرا زجر می دهد. تو را به خدا بیا نزدیک ، زخمهایم را نگاه کن! گرگ گفت : بگذار نگاه کنم. یابو پایش را بلند کرد. در همین حال که گرگ می خواست زخم پای یابو را ببیند ، یابو از فرصت استفاده کرد و چنان لگد محکمی به سر گرگ زد که مغزش بیرون ریخت. گرگ که داشت می مرد به خودش گفت : آخر گرگ پدرمرده! پدرت نعلبند بود ، مادرت نعلبند بود ، تو را چه به تعلبندی؟! یابو هم که از شادی در پوست خود نمی گنجید ، به گرگ گفت : توبه گرگ مرگه! پهنش کنی بیله ، باریکش کنی ، میله! این مثل هم که شاید کمتر به گوشتان خورده باشد ، قصه جالبی دارد. روزی زنی پسرش را به شاگردی در آهنگری گذاشت. شبی پسر به مادر گفت که دیگر کار یاد گرفته و اوستا شده است و از مادر خواست تا برایش دکانی بازکند. وقتی مادر از میزان اطلاعات پسر از آهنگری پرسید ، گفت : «مادر آهنگری کاری است آسان؛َ وقتی آهن در کوره سرخ شد ، چون پهنش کنی به بیل تبدیل می شود و چون آن را لوله و باریک کنی ، به میله!» نوجوانان دوست