مجله نوجوان 204 صفحه 8

مریم شکرانی مصائب یک پزشک! پیغام گیر: دُکی جان! اجارۀ مطبت عقب افتاده است. امروز ساعت سه و نیم می­آیم مطب که رویم به دیوار هم به این مرض اَخَوی بنده یک نگاهی بکنی! هم اجاره را اَزَت بگیرم. خلاصه بهت گفته باشم. امروز اجاره­ات آماده نباشد چهار تا از این افغانیهای ساختمان بغل را صدا می­کنم که بیایند اسباب و اثاثیه­ات را پرت کنند توی خیابان. عزّت زیاد- مایه­دار پیغام دوم: آقای دکتر! منشی مفتکی که نمی­شود که! به من چه ربطی دارد شما مریض نداری؟ یا حقوق من را می­دهی یا چنان قشقرقی به پا می­کنم که از منشی گرفتن توبه کنی. . پیغام چهارم: آقای دکتر! من یک غلطی کردم، یک اشتباهی کردم، یک بار هشت ماه پیش آمدم مطب شما نوبت گرفتم. حالا این منشی­تان دست از سرم بر نمی­دارد که تلفن می­زند که بیا آقای دکتر ببیندت. آن دفعه هم چند نفر را فرستاده بودی منزل بنده را تحت کنترل بگیرند تا آمدم بیرون بنده را دستگیر کنند و بیاورند که شما معاینه کنی. آقا جان غلط کردم. زشت است دکتر این مملکت این­ قدر پول دوست باشد. بگویید حق ویزیت چقدر است تا فردا صبح بریزم به حسابتان دست از سر کچل بنده بردارید. پیغام سوم: آقای دکتر! من دکتر آن یکی شیفت مطبتان هستم. عزیز من قبض برق و آب و گاز و تلفن آمده، ما دانگ خودمان را پرداخت کردیم. شما چرا به روی خودتان نمی­آورید؟! خجالت هم خوب چیزی است.