مجله نوجوان 204 صفحه 31

بینندگان به اندازۀ کافی وقت دارند که این موضوع را کشف کنند. با استفاده از لفظ «موشکباران» در این سریال؛ این لفظ تقریباً از سال 66 وارد فرهنگ لغات جنگ شد چون پیش از آنکه صدام در ششم اسفند ماه سال 66 اولین موشک زمین به زمین را به سوی تهران پرتاب کند، کسی از این کلمه استفاده نمی­کرد و تنها «بمباران» یا «حملۀ هوایی» به کار می­رفت. در کنار این نکات کوچک که شاید خیلی هم به چشم نیاید، این سریال نقاط قوت زیادی دارد. از جمله استفادۀ مناسب و کامل بازیگران از لهجۀ جنوبی و گاه عربی بومی. این تکنیک کارگردان به دلیل اینکه مداوم و بدون سکته است برای بیننده ایجاد باورپذیری عمیقی می­کند. اشکان خطیبی، پرویز فلاحی­پور و مریم بوبانی با دقت زیادی به گویش جنوبی صحبت می­کنند حتی کلماتی که گه گاه فلاحی­پور از آن استفاده می­کند این حس را بیشتر تقویت می­کند. گلهای گرمسیری تیتراژ ابتدایی و انتهایی زیبایی دارد که در عین سادگی در ابتدا کم کم بیننده را وارد فضای سریال می­کند و در انتها آرام آرام او را از این فضا خارج می­کند. ایجاد تعلیق مناسب در سریال جزو نقاط قوت آن به حساب می­آید. کارگردان از تکنیک خاصی برای بعضی از این تعلیقها استفاده کرده است که بسیار خوب از آب درآمده است. برای مثال سکانسی که ناصر با مرضیه درگیر می­شود و مرضیه او را به قتل می­رساند یا سکانسی که منیر خود را به آتش می­کشد؛ کارگردان با نشان ندادن مستقیم این صحنه­ها و با تدوین حساب شده و زمان­بندی درست، حسّ مورد نظر خود را به خوبی به بیننده منتقل می­کند. از دیگر نقاط ضعف سریال این است که رزمندگانی که در خرمشهر به شدّت درگیر جنگ هستند و در محاصره به سر می­برند، به راحتی به بوشهر می­آیند و در جشن عروسی شرکت می­کنند و برمی­گردند. همین نقاط ضعف کوچک باعث می­شود که این سریال با تمام نکات مثبت خود نتواند مانند خاک سرخ، گل پامچال و رقص پرواز ماندگار شود چون بیننده­ها با دیدن چنین سهل­انگاریهایی احساس می­کنند که گروه سازندۀ فیلم احترام چندانی برای آنها قائل نبوده­اند. بنابراین تا وقتی سریال را دنبال می­کنند که در سریال تعلیق وجود داشته باشد. پس از باز شدن گرههای داستان، دیگر برای بار دوم کسی حاضر نیست این سریال را ببیند، چه رسد به اینکه مانند خاک سرخ تمایل داشته باشد نسخۀ ویدئویی آن را تهیه کند و در خانه داشته باشد.