مجله نوجوان 113 صفحه 17

اونجا صدا و سیماست؟ ـ الو سلام اونجا صدا و سیماست؟ ـ نه جانم اینجا مجله دوست است. ـ یعنی شما با صدا و سیما هیچ ارتباطی ندارید؟ ـ البته آنها هم مثل ما، در کار فرهنگی و اطالاع رسانیاند. ـ پس می­شود لطفاً ما را به آنها معرفی کنید که در سریالهای نود قسمتی بازی مان بدهند؟ ـ نه خیر آقا نمی شود، ما کار مطبوعاتی می کنیم خدانگهدار. ـ آقا تو را به خدا قطع نکن، شما این بزرگواری را در حق ما انجام­ بدهید، بعد که معروف شدیم از شرمندگی­تان درمی­آییم. حتی­حاضریم­ از همین حالا عکسمان را بدهیم­ روی جلد مجلۀ­تان کار کنید. ـ دوست عزیز! سر به سر ما نگذار، صدا و سیما که این همــه شماره تلفن و روابـط عمومی دارد، با خودشان تمـاس بـگیر! ـ آقا تماس­گرفتیم، محلّمون نگذاشتند، یعنی برای ما کـلاس آمدند. ـ کلاس آمدند؟ ـ آره دقیقاً کلاس آمدند. یعنی گفتند باید اول هفت هشـت ده سالی کلاس بازیگری بروی تا بعد بازی مان بدهند. ـ ببین دوست عزیز! اگر اهل قلم و نوشتن هسـتـی قدمـت روی چشم بفرما از همین امروز برای ما مطلب بنویـس و همکـاری کن، اگر هم قصد اذیت و آزار داری معرفی­ات کنیم به خبرنگـاران صفحه حوادث که در به در دنبال موارد اذیت و آزار می گـردند. ـ آقا ما صدای خوبی هم داریمها! می تـوانـیـم خـواننـده خـوبی بشویم. حتی می دانیم که مشکی رنـگ چیـست. می تـوانـیم با لکنت زبان هم بخوانیم. بلدیم موهـایمان را گیـس کنـیم. اصلاً چند سال است که فقـط لبـاس مشکـی می پـوشـیم و زنجیر به این گندگـی به گردنمـان میاندازیم. حیف که هنوز به آن سن نرسیده­ایم که گردنمان پشمالو بشود. ای دوست عزیز! دوسـت داریدکه برایتان بخوانیم تا به استعدادمان پی ببرید؟ خیال نکن نباشی بدون تو می میرم. . .